Фота Depositphotos.com
Даследаванне сумесна праводзяць даследчы цэнтр Helmholtz Zentrum München, Нямецкі цэнтр даследаванняў дыябету (German Center for Diabetes Research), Федэральны інстытут тэхналогіі (ETH Zurich), што ў Швейцарыі, і Універсітэт Індыяны. У новым даследаванні асноўная ўвага надаецца двум рэчывам GIP і GLP-1, паведамляе DW.
Гэтыя рэчывы выпрацоўваюцца ў стрававальным тракце і адыгрываюць жыццёва важную ролю ў рэгуляванні масы цела і спажыванні ежы. Даследаванне іх уплыву на арганізм, апублікаванае ў часопісе Cell Metabolism, паказвае, што лекі на аснове гэтых рэчываў могуць быць эфектыўнымі ў лячэнні атлусцення і дыябету.
GIP уздзейнічае на рэцэптары цэнтральнай нервовай сістэмы і тым самым стымулюе вылучэнне інсуліну і паніжэнне ўзроўню глюкозы ў крыві. Аднак было незразумела, як менавіта гэта працуе.
Аўтары даследавання выкарыстоўвалі два тыпы мышэй: звычайных і адмыслова выведзеных, у якіх адсутнічалі рэцэптары для GIP у мозгу. Навукоўцы ўводзілі GIP абодвум тыпам.
Было выяўлена, што маса цела і спажыванне колькасці ежы паменшалі ў звычайных мышэй, што ўказвае на ўплыў гармону на апетыт. Таксама была адзначана мазгавая актыўнасць каля гіпаталамуса, якая звязаная з кантролем апетыту. У лабараторных мышэй, у сваю чаргу, маса цела засталася нязменнай.
У лячэнні дыябету GLP-1 адыгрывае важную ролю, бо гэты гармон паскарае вылучэнне інсуліну ў арганізме.
Даследчыкі з Helmholtz Zentrum München і Універсітэта Індыяны аб’ядналі два гармоны ў адну малекулу, якая дзейнічае як аганіст — рэчыва, якое ўздзейнічае на рэцэптар, што прыводзіць да біялагічнага адказу гэтага рэцэптара.
Гэты двайны аганіст адначасова зніжае вагу і паляпшае ўзровень глюкозы ў крыві. Навукоўцы апублікавалі гэта даследаванне ў часопісе Science Translational Medicine у 2013 годзе. Цяпер гэты прэпарат праходзіць ужо трэці этап клінічных выпрабаванняў.
Аднак даследаванне на мышах паказала, што прэпарат не мае эфекту, калі ў мозгу адсутнічае рэцэптар GIP. Таму зараз даследчыкі будуць шукаць актыўныя рэчывы для паляпшэння сігналаў рэцэптараў GIP, бо яны, верагодна, з’яўляюцца цэнтральным механізмам для лячэння дыябету і атлусцення.
