Фота Depositphotos.com
Даследчыкі даўно цікавяцца рэгенератыўнымі здольнасцямі жывёл. Напрыклад, некаторыя рэптыліі могуць скідваць свае канцавіны для самазахавання, а пасля аднаўляць страчаныя часткі цела. Гэты працэс вядомы як аўтатомія. Некаторыя навукоўцы спадзяюцца, што разгадка біялагічнага механізму, які ляжыць у аснове такіх рэгенератыўных здольнасцяў, некалі знойдзе медыцынскае прымяненне сярод людзей.
А нядаўна навукоўцы выявілі незвычайны прыклад рэгенерацыі. У артыкуле, апублікаваным у часопісе Current Biology, паведамляецца пра два віды марскіх слімакоў, якія могуць згубіць усё цела, а пасля адрасціць новае.
Гэты від слімакоў называецца Elysia marginata. За пяццю слімакамі гэтага віду назіралі біёлагі з Японіі. Яны былі шакаваныя, калі істоты раптам адкінулі свае целы, а пасля пачалі адрошчваць іх нанова. Разам з целам слімакі адкідваюць сэрца, ныркі, кішачнік і рэпрадуктыўныя органы.
Даследчыкі мяркуюць, што рэгенерацыя з’яўляецца адказам слімакоў на паразітарныя інфекцыі, піша The Economist.
Адкінутыя целы працягвалі варушыцца на працягу некалькіх дзён. Пасля сэрца спынялася, а тканкі пачыналі раскладацца.
Галовы слімакоў, у сваю чаргу, пачыналі поўзаць і хапаць водарасці ротам. Паколькі страваванне слімакоў было ўскладненым праз адсутнасць органаў, істоты збіралі хларапласты з водарасцяў, якія траплялі ў рэштку тканак. Верагодна, што пажыўныя рэчывы, якія ствараюць хларапласты, забяспечваюць слімакам здольнасць аднаўляць свае целы.
Біёлагі выявілі, што слімакі губляюць здольнасць да рэгенерацыі з узростам. Тым істотам, якім было ад 226 да 336 дзён, з лёгкасцю аднаўлялі сваё цела за 20 дзён. У слімакоў, старэйшых за 480 дзён, рэгенерацыі не адбывалася ўвогуле, а галовы паміралі праз 10 дзён пасля аддзялення ад цела.
