Гэта адбылося праз тое, што на выставе ў гарадзенскім Цэнтры гарадскога жыцця дэманстраваўся партрэт антысавецкага падпольшчыка з Пастаўскага раёна Аўгена Жыхара аўтарства Алеся Пушкіна. Пракуроры ўбачылі ў гэтым «рэабілітацыю нацызму». У той жа дзень Павел Мажэйка быў затрыманы на трое сутак.
Алесь Пушкін ведаў пра крыміналку, але не адмяніў вылет з Украіны, дзе ў яго была выстава, і вечарам таго ж дня вярнуўся ў Беларусь.
Алесь Пушкін. Фота з фэйсбука.
«З аэрапорта я выйшаў прыкладна ў 22:50. Каля другой ночы пазваніла мая жоначка, што ў хаце спецназаўцы, праводзяць вобшук у майстэрні. Я сеў на першую электрычку а 6 ранку і ўжо а 9 быў у родным Бабры (Крупскі раён). У майстэрні ўсё разбіта», — расказвае Пушкін.
Чаму ён вырашыў вяртацца, хаця ведаў, што на яго заведзеная крыміналка? «Мне ўжо 55 гадоў, а першы раз я сядзеў у 1988 годзе, за заклікі да святкавання Дзядоў. Я сядзеў у ізалятары на вуліцы Прылуцкай, цяпер Акрэсціна. Досвед у мяне ёсць. Мне нават міністр замежных спраў Украіны Дмытро Кулеба казаў, каб я заставаўся і нікуды не ляцеў, але я ж не Ціханоўская, я не з тых, хто пры першай пагрозе бяжыць з краіны. Трэба змагацца тут, а не віртуальна.
Платформа «Голас» — гэта віртуальнае змаганне, а я кажу пра сапраўднае, якое можа быць толькі ўнутры краіны. Які я крыж на сябе ўзваліў — такі і мушу несці, як бы цяжка ні было. Што мне тут пагражае? Ну пасадзяць мяне ад 5 да 12, але ж я буду жывы, ніхто мяне не заб’е», — гаворыць спадар Алесь.
Пра вызваленне з ізалятара Паўла Мажэйкі Пушкін яшчэ не чуў: ён не мае доступу да інтэрнэту. Карыстаецца старым кнопкавым тэлефонам, бо ўсё іншае было канфіскавана.
«Не справа мастака даваць нейкія ацэнкі гістарычным асобам, за яго гэта робяць фарбы і пэндзлі. Хай гісторыкі даюць ацэнку Жыхару, Родзьку, Філістовічу, Гадлеўскаму і іншым супярэчлівым асобам. Я абмяжуюся красамоўным маўчаннем тут. Пушкін — гэта лакмусавая паперка для грамадства: ці мяне пасадзяць на 11 гадоў, ці дазволяць далей працаваць над узнаўленнем».
Апошнім часам Пушкін працуе над узнаўленнем палаца Булгакаў у Жылічах Кіраўскага раёна, цяпер ён знаходзіцца менавіта там.
