Усяго патроху22

Царква на агародзе

Прыватны храм Бондзiчаў, што ў Пінскім раёне, — адзiны ў Беларусi.

Калi на Пiншчыне вы спытаецеся ў мясцовых, што б тут яшчэ паглядзець, у вас спраўдзяць: «А царкву на агародзе бачыў?» Так, па‑хатняму, тут называюць унiкальны храм у вёсцы Ганчары. I ахвотна паказваюць дарогу.

За пафарбаваным плотам — дагледжаны сад i цагляны дом. А мiж дрэваў — царква з чатырма невялiкiмi купаламi. Залiвiсты перабрэх сабак у двары прымушае мяне дачакацца гаспадара ля брамкi.

— Я не аматар размоваў, але калi хочаце паглядзець храм, адмовiць не магу, — кажа Павел Бондзiч. — Гэта мой бацька збудаваў, ён памёр ужо.

Пра гэтую далiкатную падрабязнасць людзi мне якраз i не паведамiлi — бо царква гэтая стала ўжо народным мiфам, мясцовым турыстычным пунктам. I замест размовы з унiкальным будаўніком, вымалёўваецца прасякнуты памяццю i любоўю да бацькi дыялог з ягоным сынам.

— Бацьку майго звалi Рыгор Максiмавiч Бондзiч, — апавядае Павел Рыгоравiч. — Ён быў дужа вялiкiм вернiкам, бываў у многiх культавых месцах. У канцы 80‑х са сваiм сябрам Вiктарам Глушчыкам часта ездзiў у Пачаеўскую лаўру, я таксама там часцяком бываў. I аднойчы яны ў цягнiку спаткалi чалавека, завялi размову. Чалавек, як потым мы даведалiся, быў святаром, хоць ехаў у цывiльнай вопратцы. Распавёў iм шмат цiкавага пра колiшнюю славу Пiнска‑Тураўскай епархii. А сам, як высветлiлася, скончыў некалi Пiнскую семiнарыю. Мой бацька з сябрам натхнiўся iдэяй адрадзiць былую славу епархii. Унёсак вырашылi зрабiць канкрэтны — збудаваць храм. Паколькi на калгаснай зямлi нiхто не дазволiў бы гэтага зрабiць, вырашылi будаваць проста каля хаты.

Будаўнiцтва адбывалася ў 1990‑91 гадах.

Будавалi таемна — на ўсе пытаннi адказвалi, што гэта будзе лазня. I толькi пасля, калi на «лазнi» ў адзiн момант з’явiлiся купалы, усё выйшла на паверхню.

Паводле словаў спадара Паўла, бацьку здорава пацягалi па кабiнетах камунiстычныя чыноўнiкi…

— Толькi пасля, калi Беларусь напраўду стала незалежнай i вера стала вяртацца, адпусцiлi, — працягвае спадар Павел. — Бацька ўсё ў царкве сваiмi рукамi рабiў: алтар, прастол, падсвечнiкi з грушы выразаў… Абразы некаторыя падаравалi. Самы стары — Яна Хрысцiцеля, я i не ведаю, колькi яму гадоў.

Для Бондзiчаў храм стаў, па сутнасцi, сямейным — Рыгор Максiмавiч малiўся тут разам з жонкай. Гэта, дарэчы, абсалютна нармалёвая з’ява для нашых земляў — сямейныя каплiцы мелi многiя шляхетныя роды. Узяць хаця б сямейную каплiцу Радзiвiлаў у Нясвiжскiм замку…

Рыгор Бондзiч вельмi спадзяваўся, што сын стане святаром. Павел нават два гады правучыўся ў Жыровiчах, ездзiў у Грэцыю, бачыў цудадзейныя мошчы, але лёс склаўся iнакш… Затое каплiца сваю мiсiю выканала.

— Асвячаў яе епiскап Стэфан у гонар абраза Успення Божай Мацi, — кажа Павел Бондзiч. — Неаднойчы да нас прыязджаў i Уладыка Фiларэт. Вельмi дзякаваў бацьку за такую ахвярную працу. Казаў, што гэта — адзiны падобны ў Беларусi храм.

Адметна, што да Рыгора Максiмавiча шмат пiсалi з калонiй i турмаў — цiкавiлiся, як стварыць такi храм. I стваралi… А ў царкве на падворку актыўна праходзiлi службы, прыязджаў айцец Сергiй з вёскi Ставок. У Ганчары паглядзець на ўнiкум цягнулiся нават замежнiкi з Амерыкi, Iспанii, Iрландыi, Iсландыi…

Але ўжо гадоў пяць тут моляцца выключна сямейныя, зрэдчас па нядзелях заходзяць вяскоўцы.

— I гэта добра, — перакананы спадар Павел. — Бо адрадзiлiся цэрквы, людзям ёсць куды хадзiць. А гэта няхай застаецца маёй сямейнай царквой…

Рыгор Бондзiч памёр два гады таму. Але купалы, якiя ён па‑майстэрску штукарыў, можна i сёння пабачыць па ўсёй Пiншчыне. Як i адзiны на Беларусi прыватны храм — унiкальны помнiк чалавечай веры.

Глеб Лабадзенка, Звязда

Каментары2

 
Націсканне кнопкі «Дадаць каментар» азначае згоду з рэкамендацыямі па абмеркаванні.

«Я хачу справядлівасці — і для жанчын, і для сябе». Шчырая гутарка з Андрэем Стрыжаком пра скандал з дыкпікамі, залежнасці і будучыню16

«Я хачу справядлівасці — і для жанчын, і для сябе». Шчырая гутарка з Андрэем Стрыжаком пра скандал з дыкпікамі, залежнасці і будучыню

Усе навіны →
Усе навіны

«Змагла развітацца па-людску». У Польшчы ў беларускі памёр муж — яна расказала, як даставіла прах на радзіму і арганізавала пахаванне

Банкаўскія інсайдары лічаць новыя санкцыі супраць чатырох беларускіх банкаў малазначнымі. І вось чаму11

Францыя вырашыла прызнаць Палесцінскую дзяржаву. Ізраіль заявіў, што гэта «ўзнагарода за тэрарызм»15

Каранавірус паскорыў старэнне мозгу нават у тых, хто не хварэў4

Мінскае «Дынама» без шанцаў прайграла албанскай «Эгнаціі»2

Тавары з «Пагоняй» прадавалі, нягледзячы на забароны11

Стала вядома, як рагачоўскі завод працуе на расійскую вайсковую прамысловасць5

Ва ўсім свеце перастаў працаваць Starlink

Гродзенскі «Нёман» перавярнуў гульню з «Кошыцамі», прайграючы 0:21

больш чытаных навін
больш лайканых навін

«Я хачу справядлівасці — і для жанчын, і для сябе». Шчырая гутарка з Андрэем Стрыжаком пра скандал з дыкпікамі, залежнасці і будучыню16

«Я хачу справядлівасці — і для жанчын, і для сябе». Шчырая гутарка з Андрэем Стрыжаком пра скандал з дыкпікамі, залежнасці і будучыню

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць