Фота Надзеі Бужан
Ён адзначыў, што збольшага ўсе прызналі, што «будынак мы выратавалі».
«Зразумела, наперадзе доўгі і няпросты рамонт, звязаны з працай на вышыні, безумоўна яшчэ трэба высветліць прычыны (па каментарах мясцовых жыхароў і развіцці пажару атрымліваецца, што гарэць магло пачаць яшчэ ноччу), але мае калегі зрабілі ўсё магчымае і трохі больш.
Вельмі спрошчана прынята лічыць, што пры такіх пажарах ёсць дзве тактыкі. Першая — лі і не шкадуй. Можна і пенай, можна і верталётамі, усё залежыць ад тэхнічных магчымасцяў. Але ўжо першыя работнікі МНС, якія прыбылі на месца (праз чатыры хвіліны пасля паведамлення) зразумелі: тут ёсць за што пазмагацца і вырашылі дзейнічаць інакш.
Адразу ж былі прыцягнутыя дадатковыя людзі і тэхніка. Акрамя ратавальнікаў з суседніх раёнаў, выехалі хлопцы з Мінскага гарадскога ўпраўлення МНС. На выезд пад'ёмнай тэхнікі са сталіцы пайшло пару хвілін і вопыт хлопцаў таксама спатрэбіўся ў Будславе.
А далей была «кропкавая» падача вады. Паблізу алтара, паблізу аргана, які нельга было вынесці, але трэба было выратаваць, у скрытыя паражніны канструкцый даху.
Вядома, карцінка атрымалася не такая яркая: 12 лафетных ствалоў выглядалі б куды больш эпічна, і справіліся б хутчэй, але і абваленым дахам дакладна не абышлося па наступствах, не кажучы ўжо пра ваду, якая яшчэ больш бы змыла/размыла/знішчыла следам за агнём.
Пасля лакалізацыі (гэта калі полымя не распаўсюджваецца, не наносіць дадатковы ўрон) агонь знік і дыму стала значна менш, некаторыя СМІ нават паспяшаліся напісаць, што пажар ліквідаваны, але ў рэальнасці хлопцы працягвалі абследаванне ўсіх ніш і ўсіх элементаў даху.
У 15:21 бітва за касцёл была скончаная, а цяпер пачынаецца карпатлівая праца па яго аднаўленні».
