Як вядома, беларуская мова мае ў некалькіх гмінах Польшчы (па стану на 1 кастрычніка 2009 году — ужо ў трох) статус дапаможнай.
Варта аднатаваць, што беларуская меншаць у Польшчы мае законную магчымасьць карыстаньня іншымі дадатковым правам. Гэта права на карыстаньне дзьвюхмоўнымі таблічкамі з назвамі вуліц і населеных пунктаў, а таксама фізіяграфічных аб’ектаў. Гэтыя правы не маюць між сабой сувязі і могуць быць увядзеныя асобна.
Пачаць працэдуру атрымання такога права мае рада (заканадаўчы арган) гміны, калі колькасьць жыхароў гміны, прыналежных да меншасьці, не менш за 20%. А нават калі і менш за 20%, яны таксама маюць права звярнуцца да рады гміны з адпаведным запытам. У такім прыпадку за ўвядзенне дадатковых надпісаў на мове меншасьці павінна выказацца большасьць жыхараў пэўнага населенага пункта.
Назвы на мове меншасьці акрэсьліваюцца згодна з правіламі правапісу дадзенай мовы. Дадатковыя назвы, не могуць нагадваць назвы пэрыяду 1933—1945 г., дадзеныя ўладамі Трэцяга рэйха альбо Савецкага Саюзу.
Гміна Орля — першая гміна, у якой будуць выкарыстоўваюцца назвы на беларускае мове. Яшчэ ў адной гміне на тэрыторыі Польшчы выкарыстоўваюцца назвы на літоўскай мове, у адной — на лэмкаўскай, у дзвюх — на кашубскай, у сямнаццаці — на нямецкай мове.
Назвы на мове меншасьці яўляюцца толькі дадатковымі, што азначае, што разьмяшчаюцца пасьля назвы на польскай мове, або пад ёй і не могуць выкарыстоўвацца асобна. Вялікасьць надпісаў на таблічках і іх шрыфт яўляюцца ідэнтычнае для назваў на абодвух мовах.
