У сваім маніпуляванні вектарамі тутэйшае начальства дасягнула віртуознасці. Зноў паралельна дасланы сігналы Расіі і Еўразвязу: глядзіце, калі што, дык саскочым, застанецеся з носам!
Вось распачынаецца Мінскі форум. Першае, што ўбачыў у яго кулуарах ваш пакорлівы слуга: кіраўнік Лукашэнкавай адміністрацыі Макей
Еўразвязаўскія выступоўцы на форуме тут жа вядуцца — і ну адгаворваць: ды што вы, не рабіце дурнога! У нас жа такія перспектывы… Карацей, пачынаюць наравіць як ліхой скуле.
Адбываецца класічная падмена тэзаў. Іншыя патрабаванні прыглушаюцца. Акцэнт ужо не на рэформах у краіне, а на гандлі геапалітычным паветрам.
Потым, Макей у Мінску і Лукашэнка ў Кіеве практычна сінхронам ставяць ўмову: лістападаўская Рада ЕЗ мусіць канчаткова скасаваць візавыя санкцыі, іначай…
А што іначай? Ды нічога. Тутэйшае начальства выдатна разумее: на скасаванне санкцый — пры фактычнай адсутнасці дэмакратычнага прагрэсу ў краіне цягам заліковага перыяду — Брусель пайсці не можа: гэта страта твару. Аднаўляць халодную вайну там таксама не хочуць. Таму — амаль 100%, што падвесяць пытанне яшчэ на паўгода ці год. Пралангацыя замарозкі — во ў якіх сюррэалістычных тэрмінах даводзіцца акрэсліваць сюжэт развіцця дачыненняў Мінска з Бруселем.
У выніку тут скрывяць губу, але потым заявяць: ну халера з вамі, калі дасце пернікаў, дык надта крыўдзіцца не станем, давайце майстраваць наш прагматычны дыялог далей!
Псіхалагічная ініцыятыва на беларускім баку. Еўропа мусіць дзіка радавацца, што тут, напрыклад, велікадушна згодзяцца прыняць яе крэдыт. Сэнк’ю, мерсі і данке шон!
Ну, а Масква атрымала пігулку ў выглядзе працяглага візіту Лукашэнкі на Украіну. Дамоўленасці пакуль што дэкларатыўныя, але Крамлю ўжо бачацца кашмарныя абрысы антырасійскага альянсу. Што адразу ж выплюхваецца цераз іхны «КоммерсантЪ».
І Лукашэнка ва ўкраінскай сталіцы не без асалоды канстатуе, што піяраўская страла трапіла ў ахілесаву пяту імперскіх комплексаў: «Некаму не надта падабаецца наша збліжэнне да ўзроўню стратэгічных дачыненняў. Але гэта не наша праблема, а праблема тых, хто на гэта так рэагуе. Не мусіць быць ніякай алергіі з нагоды нашых перамоў у Кіеве».
Ну, алергія — гэта яшчэ мякка сказана. Таямнічы «нехта» рызыкуе займець сапраўдны гемарой, калі альянс хоць часткова рэалізуецца.
І таму лепей адкупіцца, напрыклад, нейкімі зніжкамі на газ ды нафту. І потым, а раптам сапраўды воўк у лесе здохне — і Лукашэнка прызнае дзве каўказскія рэспублікі? Ва ўсякім разе, спікер Грызлоў («блажен, кто верует») ужо натхніўся.
Што ў сухой астачы? Еўразвяз можа падкінуць неўзабаве макрафінансавую дапамогу, а Масква згодзіцца на адносна лагодныя ўмовы пастаўкі энерганосьбітаў. Карацей, зімоўка забяспечана, а там — бог не выдасць, свіны грып не з’есць, мяркуюць тутэйшыя стратэгі.
