І, сапраўды, сярод забітых былі два высокія чыноўнікі. Самае страшнае, што гэта можа быць не адзінкавы тэракт. Гэта можа стаць пачаткам серыі.
Першае, што кідаецца ў вочы — гэта маўчанне Уладзіміра Пуціна. Кожны раз, калі здараецца тэракт, Уладзімір Пуцін, які дэманструе з голым торсам сваю мужнасць на адпачынку або ў кабіне баявога знішчальніка, маўчыць.
Ён маўчаў увесь «Норд‑Ост» і ўвесь Беслан. Калі перад Бесланам узарвалі два самалёты, улада два дні расказвала, што самалёты зваліліся самі.
Другое, што кідаецца ў вочы: нам зноў хлусяць аб колькасці ахвяр — таксама, як пры выбуху на «Аўтазаводскай» або пры катастрофе на Саяна‑Шушанскай ГЭС. Што значыць: «25 загінулі, 26 зніклі без вестак»?
Куды можна знікнуць без вестак з вагона, «бітком набітага трупамі», па сведчаннях відавочцаў?
Адна з адной з груп падазраваных — вахабіты. Пасля таго як прэзідэнтам Інгушэціі прызначылі Юнусбека Яўкурава, ісламісты пазбавіліся ў Інгушэціі прытулку і базаў і перайшлі ў наступ. Падрыў Назранскага ГУУС, замах на Яўкурава, забойства кіраўніка МУС Дагестана, замах на Кадырава — ідуць адзін за другім.
З‑за бардаку і прававога бязмежжа сілы экстрэмістаў рэзка ўзраслі, а федэральныя чыноўнікі і сілавікі, фармальна змагаючыся з экстрэмізмам (і расстрэльваючы, хто трапіцца пад руку), на справе проста субсідуюць яго і адкупаюцца ад баевікоў дзеля ўласнай бяспекі часткай таго, што скралі з бюджэту.
Толькі ў Інгушэціі сваякі прэзідэнта Зязікава плацілі вахабітам па 30 млн руб. у месяц,
па прызнанні былога начальніка аховы і стрыечнага брата прэзідэнта Зязікава Русланбека Зязікава.
У Дагестане вахабіты, якія яшчэ нядаўна былі маргіналамі, ператварыліся ў сістэмны фактар, абклалі данінай бюджэт і бізнес. Прэзідэнт Дагестана Муху Аліеў ведае пра гэта выдатна, аднак замест таго, каб вымавіць хоць адно публічнае слова асуджэння на адрас экстрэмістаў, выбівае ў Маскве грошы на фінансаванне праектаў, якія, у сілу іх геаграфічнага размяшчэння і спецыфікі бізнэсу ў Дагестане, з’яўляюцца праектамі па фінансаванні экстрэмістаў.
У Кабарде нядаўна злавілі шайку, якая вымагала грошы ў прадпрымальнікаў, дэманструючы ім відэа аміра Анзора Астэмірава, просячы грошай «на джыхад». Вымагальнікамі аказаліся мянты. Мянтам падалося больш пераканаўчым прадстаўляцца вахабітамі.
Пакуль адзінай сілай, якая рэальна змагаецца з экстрэмістамі на Каўказе, з’яўляецца Кадыраў.
І натуральна, што рана ці позна да экстрэмістаў павінна было дайсці, што ў
сталяваць бомбу на бязлюдным перагоне каля Цверы значна танней і прасцей,
чым з дапамогай смяротніка спрабаць падарваць на будоўлі Кадырава і Дэлімханава. У любога, хто знаёмы з абстаноўкай на Каўказе, не ўзнікае пытанне: «Чаму не гучаць выбухі на Каўказе?» Ёсць пытанне: «Чаму няма выбухаў у Маскве?»
Другая група падазраваных — фашысты. Пасля арышту Мікіты Ціханава і Яўгеніі Хасіс, меркаваных забойцаў Станіслава Маркелава і Анастасіі Бабуравай, аказалася, што падазраваныя блізкія да арганізацыям «Русский вердикт» і «Русский образ», падбухторваюцца інакіроўваюцца ідэолагамі Крамля ў рамках праекту «кіруемага нацыяналізму». Адразу пасля арышту, у адпаведнасці з прадказаннямі Галіны Кажэўнікавай, намесніцы кіраўніка цэнтра «СОВА», адбылася першая гучная акцыя фашыстаў: быў забіты антыфашыст Іван Хутарской.
«Камсамолка» апублікавала пра яго смерць артыкул, з якога вынікала, што ахвяра фашыстаў сам быў нягоднікам.
Гэта знакавы артыкул, асабліва калі ўлічыць, што аднаго з ідэолагаў «Камсамолкі», Дзмітрыя Сцешына, выклікалі на допыт па справе аб забойстве Маркелава і Бабуравай. Ён асабіста знаёмы з меркаванымі забойцамі.
Насамрэч на допыт з нагоды «Русского вердикта» і «Русского образа» трэба выклікаць не Дзмітрыя Сцешына, а Уладзіслава Суркова. Не таму што намеснік кіраўніка крамлёўскай Адміністрацыі асабіста звязаны з забойцамі, а таму, што
праект «кіруемага нацыяналізму» аказаўся зусім не кіруемым. Ён апынуўся чыстай азэфаўшчынай.І зараз узгадаваныя ў рамках гэтага праекту арганізацыі, якія валодаюць вялікай колькасцю зброі і немалой колькасцю саюзнікаў ва ўладзе, лёгка могуць перайсці да жахлівых акцый помсты.
Абодва варыянты — вахабіты або фашысты ‑‑ аб’яднаныя адным. Татальным, поўным распадам улады. Ступень калапсу праваахоўнай сістэмы ў Расіі дасягнула такой ступені, што резанансныя забойствы, якія б у любой краіне нарабілі шуму на месяцы, у Расіі адбываюцца кожны дзень.
У мірны час забойства — гэта навіна, на вайне — статыстыка. У нас смерць ўжо ператварылася ў статыстыку, і пуцінская эліта, якая штурхнула краіну ў гэты бардак, дарэмна лічыць, што яна можа выратавацца з дапамогай асабістых рахункаў, асабістых мянтоў і асабістай дружбы.
Уся краіна села на «Неўскі экспрэс».
У адным вагоне едуць пуцінскія чыноўнікі; у іншым бізнесмены; ў трэцім маёры Еўсюковы, у чацвёртым — насельніцтва.
А машыніст Уладзімір Пуцін выдае льготы «Раснафты», крэдыты «АўтаВАЗ» і мужна пазіруе перад фатографамі ў кабіне знішчальнікі.
