Зьўленьне беларускамоўнага Шрэка – неабходная дывэрсія ў тутэйшай мэдыяпрасторы. Балотны хуліган з добрым сэрцам выдатна ўпісваецца ў мясцовыя рэаліі.
Здаецца, быццам героі ад самага пачатку былі беларускамоўнымі, сваімі ў дошку, тутэйшымі – і гэта ёсьць першай дывэрсіяй «зялёнага» партызана.
Перакладчыца Вольга Калацкая і рэдактар Зьміцер Саўка зрабілі англамоўныя жарты – «клясычна беларускімі», натуральнымі й даступнымі для шырокага гледача. Гэта другая дывэрсія людажэра Шрэка.
Аляксандар Памідораў, рэжысэр дубляжу Сяргей Патаранскі і кіраўнік праекту Франак Вячорка адаптавалі пераклад да мясцовых рэалій – і гэта самая скандальная, але й супярэчлівая дывэрсія дубляжу.
Так «Нацыянальны аркестар пад кіраўніцтвам Фінбэрга» (у фільме – каралеўскія глашатаі) і паліцыйная перадачка пад «Панараму» з каціна-«апазыцыйным» мявам – надзвычай трапна й вельмі сьмешна.
А вось пераўтвараць карчму «Атрутнае яблычка» ў рэстарацыю «Грунвальд», а «кніжку жахаў» – у гісторыю Беларусі – ня лепшая думка дый стрэл у «малако». «Шрэк» – і так парадыйны, дадаваць у яго «гоблінскія» камэнтары варта зь вялікаю асьцярожнасьцю.
Але сваю дывэрсійную ролю Шрэк выканаў. Аграмадны, зялёны, дасьціпны – выліты Аржамень.
Публіка патрабуе працягу.
