У суботні пахмурна-сонечны дзень Ленін гуляў па горадзе, аж пакуль не спыніўся ля кіёска з гароднінай, які раскінуў на прылаўку памідоры і агуркі.
— Колькі грошай? — спытаў ён у прадавачкі ўзросту позняга Рэнесансу і паказаў на банан.
— А навошта вам ён? — запыталася ў адказ жанчына, паправіўшы на галаве форменную пілотку фасону ранняга Адраджэння.
— Не мне, — Ленін паклаў моцную руку на плячо дочы. — Дочы. Хочаш, доча, банан?
— Доча хоча пі-пі, — дзіця ўжо даўно пераступала з нагі на нагу.
— Дзе ў вас тут можна пі-пі? — Ленін працягнуў паперку купюрай у пяць тысячаў дагары.
— Пойдзем, дзяўчынка, — прадавачка шмякнула на прылавак шыльдачку «Пераўлік бананаў» і павяла дочу Леніна да найбліжэйшай біяпрыбіральні.
— А снайперы гадзінамі сядзяць у засадзе і не могуць сабе дазволіць пі-пі, — паведаміў Ленін дзецям у чарзе.
— Ёсць такая прафесія — гадзінамі сядзець без пі-пі, — адказаў нехта яму.
— Дзеці, — звярнуўся Ленін да дзяцей Горадаўтваральнага раёна сталіцы, — сярод дзяцей вашай краіны ёсць такія дзеці, якія ўвесь час сваволяць. Прычым асабліва яны любяць сваволіць побач з адміністрацыяй Леніна. Не даўней як нядаўна яны нават вывесілі ў будынку насупраць адміністрацыі сцягі раздражняльных для мяне колераў.
Чарга асуджальна загула.
— Я вам шчыра скажу, — спыніў жэстам рукі гнеў гараджанаў Ленін. — Пяты паверх маёй адміністрацыі займае падраздзяленне снайпераў, якія кругласутачна дзяжураць на сваіх пастах. Аглядаюць наваколле, выглядаюць падазроных дзяцей. Мною ім дадзеныя самыя жорсткія ўказанні: як што — адразу страляць на паражэнне. Бо вас у Леніна шмат, а Ленін у вас адзін.
Чарга ўхвальна загула.
— Дзеці, сказаў я тады снайперам, — Ленін скупа ўсміхнуўся, — не трэба па іх страляць, яны ж дзеці. Ну што вось гэтыя анучы. Мы ведаем, хто і колькі заплаціў за тое, каб іх вывесіць насупраць будынка адміністрацыі Леніна. Я — чалавек найглыбейшай дэмакратычнай загартоўкі. Я бачыў жывога Яўлінскага. Ён бы так не зрабіў. Хай іх, сказаў я снайперам. Прыйшла, доча? Як пі-пі? Дзякуй вам, жанчына. Хай іх, сказаў я снайперам. Злавіце іх, накруціце вушы і здыміце штаны. А бацькі дзяцей няхай за іх заплацяць штраф. Калі не здолелі. І грошы гэтыя, я пры ўсіх вас адкрыта скажу, за што мяне не любяць, мы аддамо гэтым бедным снайперам. Што не могуць сабе дазволіць пі-пі, калі вакол адмарожаныя шакалы з анучамі. Здароўя вам, дзеці.
Чарга пайшла папраўляць здароўе, што рэзка пахіснулася пасля такой размовы, а Ленін, яго доча і снайперы выправіліся ў наступны раён сталіцы — Лёсавызначальны.
