Скасаваць выбары наша народная улада, зразумела, ня можа. Ёсьць такое страшнае слова – легітымацыя! Але ж адпаведныя кампаніі можна, як кажуць кампутарнікі, «мінімізаваць у трэй». Каб ня мулялі вока электарату.
Афіцыйны кіраўнік сёньня абмаляваў журналістам, як яму бачыцца новы склад мясцовых органаў улады: «Нам патрэбныя мясцовыя саветы ад жыцьця: не палітызаваныя, не партыйныя, не крыклівыя, не шумлівыя». І яшчэ: «Галоўнае, каб пасьля выбраньня дэпутатаў мясцовых саветаў не было гвалту, як гэта было напачатку дзевяностых».
Гэта ўжо гаворка адкрытым тэкстам. А то калі хуценька працягвалі праз парлямэнт зьмены ў выбарчае заканадаўства, дык чыноўнікі ўсё дзяўблі, якія шалёныя грошы можна ашчадзіць на адмене другога туру.
Дарэчы, насамрэч сума меркаванай эканоміі ў дзяржаўным маштабе сьмешная: са зьвестак ЦВК, каля 6 мільярдаў «зайчыкаў». (Дапамажэце, матэматыкі! Здаецца, гэта няпоўныя тры мільёны даляраў, то бок на два парадкі меней, чым каштаваў «алмаз ведаў»?). Увогуле ж на чарговую кампанію дзяржава адшкадуе 28,5 мільярда рублёў (трохі болей за адзін даляр на кожнага беларуса). Во ўжо наагітуюць кандыдаты!
Рытарычнае пытаньне: ці ня плюшкінскай выглядае эканомія, калі атрыбутыка нашых электаральных кампаніяў і так убогая дарэшты? На плякаты ды ўлёткі, як ведаеце, даецца мізэр, таму і выглядаюць яны – самі бачыце! – адпаведна. Нават празрыстых плястыкавых скрыняў на ўчастках дасюль няма (тут ужо і Цэнтральная Азія абскакала).
Галоўнае ж, кажа начальства, каб у саветах былі «прэзэнтаваныя людзі з месцаў: лекары, настаўнікі, рабочыя, сяляне». Зрэшты, вэртыкаль і так ужо пэўна пашчыравала над сьпісамі. Фактычна дзейнічае дэкаратыўна-прадстаўнічы прынцып савецкіх часоў.
Але, нават шчыльна ўзяўшы электаральны працэс пад каўпак, кіроўныя вярхі ўсё ж пабойваюцца нейкага форс-мажору. Як даводзіць палітоляг Валер Карбалевіч, дзеля легітымацыі нават самы жорсткі рэжым мусіць даваць апанэнтам каліва магчымасьцяў.
Увесну, падчас прэзыдэнцкіх выбараў, апазыцыя, насуперак прагнозам скрайніх пэсымістаў, усё ж здолела падкінуць некалькі сюрпрызаў. Напэўна, у высокага начальства і дасюль, мягка кажучы, непрыемныя ўспаміны.
Так што звышзадача усіх наступных кампаніяў простая: абы ціха!
А што да адмовы ад другіх тураў ды ад празрыстых скрыняў, дык любому зразумела, што праблема ня ў тым, каб зэканоміць тры грошы. Улада імкнецца зрабіць выбары трохграшовымі ў палітычным сэнсе. Ці, кажучы па-сучаснаму, мінімізаваць у трэй.
І калі ўжо доўжыць мэтафарычны шэраг, дык круціцца пытаньне: ці злаўчыцца калі-небудзь апазыцыя (я маю на ўвазе не імітацыйныя структуры, а праціўнікаў рэжыму ў шырокім сэнсе) удала клікнуць мышкай, каб разгарнуць праграму?
