Апошнім часам былому адзінаму кандыдату даюць дыхту з усіх бакоў. Вось і незалежныя сацыёлягі ўлілі лыжку дзёгцю. Паведамілі, што за паўгода ягоны рэйтынг зьехаў напалову: з 20,4% да 11,6%. На сёньня паказчык, мабыць, яшчэ болей сьціплы.
Зрэшты, зьдзіўляе ня гэта. Расчараваньне наіўных шараговых дэмакратаў зразумелае. Цяжка зразумець іншае: працяг заклінаньняў пра непазьбежнасьць хуткай мірнай рэвалюцыі. Падаецца, усё ж бліжэйшы да ісьціны палітоляг Аляксандар Рар, сьцвярджаючы: сцэнар каляровых рэвалюцыяў, "што яшчэ год-два таму разглядаўся Эўропай як нейкі шанец дзеля дэмакратызацыі краінаў былога СССР, зараз сябе ўжо вычарпаў".
Асэнсаваньня ж той новай рэальнасьці, у якой апынуліся апанэнты ўлады пасьля сакавіка, у іхнім асяродзьдзі амаль што няма. Затое Мілінкевічу даюць высьпяткаў зь нейкай садысцкай апантанасьцю. Галоўны рэдактар "Беларускіх навінаў" Кірыла Пазьняк задаецца рытарычным пытаньнем: нашто ў апазыцыйным лягэры так скубуцца за саколку лідэра? Бо сапраўды: каму ні дай, да выбараў 2011 году зашмальцуюць дарэшты...
А вось Пуцін, на думку маскоўскага публіцыста Леаніда Радзіхоўскага, апошнім часам клопат пра выбары выкінуў з галавы. "Адвязаўся" настолькі, што дазволіў сабе нават фрывольна павіншаваць ізраільскага калегу са згвалтаваньнем дзесяці кабетаў.
Паводле вэрсіі Радзіхоўскага, гаспадар Крамля разьняволіўся з тае прычыны, што цьвёрда вырашыў для сябе: сыходжу!
Беларускія назіральнікі падстаў для аналягічнай вэрсіі пакуль што ня могуць разгледзець і ў мікраскоп. Ва ўсякім разе, віншаваньні замежным калегам з рэзыдэнцыі на Карла Маркса, 38 ідуць выключна пратакольныя. Ды і ўвогуле там жартаваць ня любяць.
