Некаторыя з герояў матэрыялаў-«кампраматаў», апублікаваных гэтай газетай, збіраюцца падаваць на яе ў суд.Хаця ў БАЖы не прыгадаюць выпадкаў, каб такія працэсы з палітычным адценнем супраць дзяржаўных СМІ хтосьці выйграваў.
Друкаваны орган Адміністрацыі прэзідэнта газета «СБ. Беларусь сегодня» ў нумары за 21 студзеня надрукавала трэцюю частку матэрыяла «За кулисами одного заговора. Некоторые материалы о событиях 19 декабря», які мае на мэце стаць «кампраматам» у дачыненні да апазіцыйных сілаў. Але ў асобных людзей, прозвішчы якіх згадваюцца ў гэтых артыкулах, узніклі сумненні наконт праўдзівасці выкладзеных фактаў. І адпаведна — жаданне пакараць выданне «за паклёп і знявагу».
Першым пра сваё жаданне падаць на газету ў суд заявіў кіраўнік выбарчага штаба Ўладзіміра Някляева Андрэй Дзмітрыеў. Паводле яго словаў, уся распісаная ў «СБ» «тэорыя змовы» — не больш як выдумка. А надрукаванай у другой частцы «расследавання» размовы следчага з высокапастаўленым функцыянерам «Гавары праўду» не было.
Андрэй Дзмітрыеў: «Трэба разумець, што тое, што публікуецца ў „Советской Белоруссии“ — гэта прыдумкі і проста жаданне паказаць, што была нейкая змова аб захопе ўлады. Хаця з таго, што яны самі апублікавалі, вынікае, што ніякай змовы не было.
А што да той размовы, то я ўпэўнены, што такой размовы ніколі не было. Я ведаю, што яе не было са мной, і я разумею, што такой размовы не магло быць.Я ведаю некаторыя факты, пра якія там кажуць і калі б такая размовы была, яна б была
Але вось ад жадання падаваць на газету ў суд Дзмітрыева «неназойлива адгаварылі» супрацоўнікі следчых органаў.
Андрэй Дзмітрыеў: «Я пакуль не хацеў бы вяртацца ў СІЗА КДБ і таму не думаю, што зараз я буду правакаваць і ісці ў суд, каб гэта абскарджваць. І яшчэ больш дрэнна, калі я магу нашкодзіць тым, хто знаходзіцца там. Але калі скончыцца справа, я не выключаю гэтага. Бо такія рэчы не маюць тэрміну дзеяння».
А вось
Дзяніс Садоўскі: «Тэкст прыведзенай быццам бы маёй размовы з Жукоўскім — гэта адназначная хлусня.
Хоць сам факт размовы быў, але фраза, якая там асноўная, дзе я кажу, што білі шкло правакатары — я яе не казаў і не мог казаць, бо ведаю, што насамрэч там адбывалася.Таму мая асноўная прэтэнзія — што размешчана хлусня ў мой бок.
Не выключае магчымасці накіраваць у суд скаргу на «СБ» і Віктар Івашкевіч, давераная асоба падчас выбарчай кампаніі кандыдата ў прэзідэнты Андрэя Саннікава.
Віктар Івашкевіч: «Я звярнуся да юрыстаў, каб яны ў бліжэйшыя дні дапамаглі юрыдычна аформіць гэты іск, і мы, натуральна будзем падаваць. Але калі ў нас у судзе прымаюцца сведчанні, дзе нямы крычыць „Жыве Беларусь!“, то пра якія суды тут можа ісці гаворка?»
А лідар ЛДПБ Сяргей Гайдукевіч, які таксама ўзгадваецца ў матэрыялах, проста сказаў, што не бачыць сэнсу ўлазіць у судовыя разбіральніцтвы з газетай прэзідэнцкай адміністрацыі.
Дарэчы, да сваіх матэрыялаў «СБ» дадала заяву наконт таго, што ўсе матэрыялы артыкулаў былі прадастаўленыя следчымі органамі і рэдакцыя за іх змест адказнасці не нясе. Але, да прыкладу, планы Садоўскага гэты дадатак не змяніў. Згодна з яго словамі, рэдакцыя ўсё адно павінна несці адказнасць за апублікаваныя матэрыялы.
А намеснік старшыні Беларускай асацыяцыі журналістаў Андрэй Бастунец падмацаваў упэўненасць Садоўскага аргументам Мінюста.
Андрэй Бастунец: «Цікава ўзгадаць ліст, які некалькі гадоў таму Міністэрства юстыцыі накіравала ў БАЖ у сувязі з пастановай Мінюста аб парадку друку падобных матэрыялаў. Мінюст пагадзіўся, што не можа рэгуляваць дзейнасць СМІ, але ён лічыць незаконным друк інфармацыі — да набыцця моцы судовых рашэнняў — пра тое, якую пасаду хто займае, прозвішчы і гэтак далей.
А тут мы бачым, што гаворка ідзе нават не пра адкрытыя судовыя працэсы, друк матэрыялаў з якіх Мінюст палічыў незаконнымі, а ўвогуле — матэрыялаў праслухоўвання, аператыўнай працы.Я лічу, што гэта дэманструе стаўленне да закона ў тым ліку і рэдакцый, якія гэта друкуюць».
Праўда, узнікае пытанне, ці мае сэнс падаваць у суд на рэдакцыю, калі матэрыялы прадастаўленыя органамі? Паводле Андрэя Бастунца, іск трэба падаваць менавіта на СМІ, якое размясціла інфармацыю, а суд ужо мусіць высветліць асобу аўтара і далучыць яго да разбіральніцтва. Адзінае што — дадаў, што не ўзгадае, каб апошнім часам ісцец выйграў суд у дзяржаўнай газеты, калі справа тым ці іншым бокам тычылася палітыкі.
