Чарговы працэс па справе «Аўтарадыё» прайшоў 24 лютага, але на гэтым не скончыўся, наступнае паседжанне суда па рашэнні суддзі Шобіка адбудзецца 9 сакавіка.
Асноўным аргументам Міністэрства інфармацыі, з’яўляецца тое, што сумна вядомая фраза «Лёс краіны вырашаецца не на кухні, а на плошчы» прагучала ў эфіры ўжо пасля папярэджання Саннікаву ад Генеральнай пракуратуры. Прадстаўніца Міністэрства інфармацыі выглядала на судзе не вельмі ўпэўнена, прамаўляючы свае аргументы амаль шэптам (па яе словах, прычына – боль у горле), але перадаць слова сваім калегам, што сядзелі побач – адмовілася.
Выглядае сітуацыя так:
да заявы Генпракуратуры фраза пра кухню і плошчу не з’яўлялася небяспечнай, і магла свабодна гучаць на БТ, і друкавацца ў газетах кшталту «СБ» і «Рэспублікі».Прычым заява пракуратуры тычылася закліку сабрацца 19 снежня на Кастрычніцкай плошчы ў 20.00. Трэба заўважыць, што такую фразу «Аўтарадыё» ніколі не транслявала. Аднак прадстаўнікі Міністэрства ўбачылі ў фразе пра кухню і плошчу дакладную спасылку на канкрэтнае месца, канкрэтны дзень і канкрэтны час. Таму што слова «плошча» у перыяд перадвыбарнай кампаніі набыла «дакладны сакральны сэнс, і іншага тлумачэння быць не магло». Пры гэтым абвінаваціць у экстрэмізме можа толькі суд, чаго ў дадзеным выпадку не адбылося. Лінгвістычны аналіз праводзіў прафесар Лукашанец, дырэктар Інстытута мовазнаўства. Ягоны аналіз нельга лічыць экспертным, бо Інстытут мовазнаўства не мае патрэбнай спецыялізацыі. Вынікі працы Лукашанца дваякія: у фразе можна ўбачыць экстрэмісцкі заклік, а можна і не ўбачыць. Аксана Шчарбакова, спецыяліст па лінгвістыцы, запрошаная «Аўтарадыё», дае больш адназначнае меркаванне. Фраза «Лёс краіны вырашаецца не на кухні, а на плошчы» можа лічыцца лозунгам, але ніяк не заклікам. Рэч у тым, што
ў роліку, пра які ідзе гаворка, фраза, паводле спадарыні Шчарбаковай, прамоўлена вельмі хутка, без ніякай інтанацыі і гучыць увогуле бясколерна.У лепшым выпадку яна магла прагучаць як напамін – кшталту, «памятай, што трэба прыйсці на плошчу. Слова «плошча», як і слова «кухня» не мелі сакральнага значэння, пры чым слова «кухня» яшчэ можа быць – бо гэта фразеалагізм, які ўжываецца ўвесь час. Напрыклад, у выступе 19 лютага слова «кухня» ў вельмі блізкім сэнсе выкарыстаў Аляксандр Лукашэнка, сказаўшы: «Я хачу, каб у нашай краіне людзі не толькі на кухнях шапталіся і нешта абмяркоўвалі, я хачу, каб прыстойныя беларусы, абмяркоўвалі праблемы».
А слова «плошча», прагучала абсалютна звычайна (варта адзначыць, што ў афіцыйных СМІ яно ў гэтай фразе вылучалася вялікай літарай).
Міністэрства трымаецца пазіцыі, што некаторыя слухачы маглі б успрыняць гэта як заклік, але тут гаворка ідзе пра настолькі суб’ектыўнае ўспрыманне рэчаіснасці, што каб даказаць на сто адсоткаў правільнасць такой пазіцыі, варта было б знайсці людзей, якія б пайшлі на Плошчу менавіта паслухаўшы «Аўтарадыё».У іншым выпадку трактоўка слова «плошча» як сінонім фразе «заклік прыйсці і выразіць антыканстытуцыйную пазіцыю» правальваецца. Згадзіцеся, па сэнсе абедзве фразы досыць блізкія.
Суддзя Шобік вырашыў у выніку запрасіць на працэс у якасці ўдзельніка самога Лукашанца, каб той адказаў на пытанне кшталту «калі б нехта даведаўся пра плошчу праз "Аўтарадыё", магла б фраза пабудзіць прыйсці, спрацаваць як заклік?».
Аднак такая экспертыза, хутчэй экспертыза псіхалагічная, і патрабаваць ад лінгвіста аўтарытэтнага меркавання пра гэта – немагчыма.
На пытанне, ці будуць прыменены нейкія меры да іншых выданняў, дзе друкавалася фраза пра кухню і плошчу, прадстаўнікі Міністэрства адказалі чаканым: «На дадзены момант намі вядзецца праверка гэтых выданняў».
