Рэдакцыя «Нашай Нівы» атрымала ліст з Вышэйшага гаспадарчага суда па позве Міністэрства інфармацыі аб закрыцці газеты.«Народная Воля» здолела надрукаваць адзін нумар пасля таго, як Мінінфа падало ў суд на яе. Мы ў «Нашай Ніве» пакуль не ведаем, ці выйдзе чарговы нумар 4 мая.Падрыхтоўчае паседжанне па справе адбудзецца 11 мая, а
12-й гадзіне. Дата пачатку асноўнага суда яшчэ невядомае.
«Наша Ніва» і «Народная Воля» — два вядомыя незалежныя выданні. У 2006–2008 гадах яны былі пазбаўленыя магчымасці распаўсюду праз «Белпошту» і «Белсаюздрук». У канцы
Менш чым за тры гады пасля вяртання ў распаўсюд «Народная Воля» павялічыла тыраж ў 2,5 разу, а аўдыторыю сайта — у яшчэ большай прапорцыі. За той жа час наклад «Нашай Нівы» вырас у 3,3 разу, а аўдыторыя сайта «Нашай Нівы» ў сакавіку 2011 склала 70 тысяч рэальных карыстальнікаў (дадзеныя gemius.pl).
(У снежні 2010 года, у месяц выбараў аўдыторыя сайта NN.BY склала нават 110 тысяч карыстальнікаўю)
Міністэрства інфармацыі хоча ліквідаваць газеты на падставе дадзеных ім папярэджанняў. Рэдакцыі лічаць іх надуманымі і палітычна матываванымі.
У суседніх з Беларуссю еўрапейскіх краінах не было аналагічных выпадкаў ліквідацыі цэнтральных СМІ. Прадстаўніца АБСЕ па пытаннях свабоды СМІ Дуня Міятавіч рэзка асудзіла практыку вынясення выданням «папярэджанняў» і ліквідацыі іх на гэтай аснове. Між тым у Беларусі гэта не першы выпадак «забойства» незалежных медыяў.
У мінулыя гады шляхам закрыцця, прыпынення выхаду, забрання хваляў або фактычнай забароны друку і распаўсюду лукашэнкаўцы спынілі «Свабоду», «Навіны», «Пагоню», «Белорусскую деловую газету», «Згоду», «Курьер из Борисова», «Новую газету Сморгони», Радыё 101.2, «Биржу информации» ды мноства іншых мінскіх і рэгіянальных СМІ. Пасля выбараў 2010 года было ліквідаванае «Аўтарадыё».Лукашэнкаўцы знаходзілі ў кожным выпадку сваю віну. Дзясяткі незалежных журналістаў у Беларусі прайшлі праз турмы, некалькі чалавек знікла ці загінула пры нявысветленых абставінах.
