“На тое, каб пагадзіцца з патрабаваньнямі Расеі, у Менску засталося 13 дзён”. Так піша сёньняшні “КоммерсантЪ”.
Загаловак і падзагаловак публікацыі гучаць, наўпрост кажучы, цынічна: “У Менску няма словаў. А можа не застацца і сувэрэнітэту”.
Масква сапраўды ўвайшла ў смак высьвятленьня стасункаў з тутэйшымі кіроўнымі вярхамі. Але ж сувэрэнітэт ня ёсьць цацкай, якую адбіраюць у Лукашэнкі за тое, што ня хоча дзяліцца трубою!
Вось крыўдзяцца маскоўцы, калі чуюць закіды наконт імпэрскага мэнталітэту. А ён жа хоцькі-няхоцькі вылазіць. Усё адно глядзяць на беларускую незалежнасьць як на нейкую гістарычную недарэчнасьць...
Але гэта адзін бок праблемы. І дзівіцца паводзінам Крамля няма чаго. Рана ці позна мусіла спраўдзіцца выслоўе пра бясплатны сыр, што бывае толькі ў пастцы. Вось Масква і чакае сёньня ля сваёй расчыненай пасткі.
І згодная чакаць яшчэ 13 дзён.
Дарэчы, газэта “Время новостей” падае амаль што анэкдатычную вэрсію: нібыта расейцы нават угаворвалі галяндзкі банк падвысіць у некалькі разоў ацэначны кошт “Белтрансгазу”, каб толькі зладзіць доўгачаканы гешэфт!
Так ці не, але справа пакуль што – ні зь месца.
У мінулую пятніцу, калі прагучалі словы беларускага афіцыйнага кіраўніка пра нібыта знойдзеную супольна з Пуціным нітачку, аўтар гэтых радкоў раіў не сьпяшацца з высновамі. У прыватнасьці, наконт таго, што капітуляцыя дэ-факта адбылася.
І сапраўды, наступныя камэнтары маскоўскага друку, зьнітаванага з крамлёўскімі крыніцамі, засьведчылі: перамовы на найвышэйшым узроўні 15 сьнежня праваліліся. Як зазначыў адзін з аўтараў, Лукашэнку не пашэнціла зьбіць кошт газу ні на цэнт.
Карацей, расейскі бок працягвае гнуць сваё: ад новага году газ па 200 даляраў плюс мыта на нафту, якое фактычна ставіць крыж на прыбытках ад продажу бензыну ды саляркі ў Эўразьвяз.
Масква катэгарычна ня верыць намёкам беларускага кіраўніцтва на гатовасьць да нейкіх зрухаў у пытаньнях канстытуцыйнага акту ды адзінай валюты. Тое, што ў нас хто-кольвек палічыў выкіданьнем белага сьцягу, расейцы расцанілі як чарговы немудрагелісты манэўр.
Вось красамоўная рэпліка эканаміста Міхаіла Дзялягіна у “КП” : “Гэтую вуду ён (Лукашэнка) закідае ўжо ня першы раз, каб падражніць Расею. Насамрэч Лукашэнку гэта нявыгадна. Увядзеньне рубля фактычна азначае страту Менскам сваёй незалежнасьці — хай сабе пакуль што і эканамічнай. Што загадаеце рабіць беларускай эліце і бізнэсу, калі ўсе грошы будуць у Маскве?”.
Беларускія вярхі разумеюць сытуацыю ня горай за Дзялягіна.
І зусім ня выключана, што Лукашэнка рызыкне выпрабаваць нэрвы крамлёўскага візаві. Так ідуць на таран, разьлічваючы, што ў апошні момант супернік збаіцца.
Ва ўсякім разе, палітоляг Валер Карбалевіч зазначае: ёсьць вялікім пытаньнем, наколькі Пуцін псыхалягічна гатовы да поўнамаштабнага канфлікту з апошнім стратэгічным хаўрусьнікам.
Так што можам дачакацца яшчэ і несанкцыянаванай адпампоўкі газу, і жорсткай антыкрамлёўскай рыторыкі з вуснаў афіцыйнага кіраўніка.
Іншая рэч, што закон бясплатнага сыру ўсё адно няўмольны. Улада мусіць так ці іначай плаціць паводле рахункаў. І ня толькі Маскве.
