Прыехаў да бацькоў у Брэст.На маёй памяці не было такога мокрага года: усё ў нізкіх месцах павымакала. Людзі непакояцца за бульбу: яна можа падгніць, а людзі моцна разлічвалі на гароды сёлета.
Што мяне найбольш уразіла, дык гэта змена ў настроях.У маіх родавых вёсках — гэта Прылукі, Заказанка, Страдзічы на поўдзень ад Брэста — як і ўсюды ў сёлах Заходняй Беларусі, доўгія гады Лукашэнка карыстаўся падтрымкай мо якіх 80% жыхароў. Супраць яго былі моцныя
Усё ўраз перамянілася сёлета. Як быццам айсберг перакуліўся. Рост цэн і абвал дабрабыту выклікалі рэзкую перамену ў настроях. Не засталося нікога за Лукашэнку.Я са сваім сталічным рацыяналізмам аказваюся цяпер у вёсцы памяркоўным цэнтрыстам. У крамах і каля аўталавак людзі клянуць, кажуць, што ідзе «здзек з людзей». Ідэалагічных работнікаў у вёсцы практычна няма, акрамя як у сядзібе калгаса, прапаганду за Лукашэнку ў вёсцы вядуць толькі праваслаўныя бацюшкі — адзін з іх у нашым кусце вайсковы адстаўнік.
Крыўдуюць за абкраданне ўкладчыкаў, за непамерныя цэны: алей у аўталаўцы каштуе ўжо 12 тысяч рублёў бутэлька.
Мяне ўразіла, што адзін дзядзька з вёскі ездзіў у Брэст у сераду — «хлопаты» на Плошчу. Усё гэта жыва абмяркоўваецца між суседзямі.
Абзываюць дзяржаўнае ТВ і радыё падпяваламі.
Мусіць, гэта стома. Лукашэнка заседзеўся. Усё кепскае цяпер звязваюць з ім, як колісь звязвалі ўсе надзеі. Разбітая вуліца, непамерныя выплаты па крэдыце, няма дапамогі цяжка хвораму, не купіць імпартных таблетак.
Страх у вёсцы, у адрозненне ад горада, звязаны найперш з дзецьмі і ўнукамі. Што хто зробіць пенсіянеру?
Народная любоў зменлівая. Калі б сёння атачэнне Лукашэнкі абвесціла пра ягонае адхіленне ад улады, вёска радасна абмывала б перамену.
«Яго будуць судзіць!» — мацюкаюцца тыя самыя, хто 17 гадоў таму прывёў яго да ўлады.
0
0
0
0
0
0
