Пазаве святло здалёк,
І жыццё – на плаху!
Я – ахвярны матылёк,
Што не зведаў страху.

На спадзеў той палячу,
Пры святле пажыць хачу.

Маю чыстую красу
Ёсць каму прывеціць:
Крылцы самі панясуць
У абдымкі смерці.

Я ляцеў на свой спадзеў –
Прыляцеў, куды хацеў...

Клас
0
Панылы сорам
0
Ха-ха
0
Ого
0
Сумна
0
Абуральна
0