Гавэл уручае Бяляцкаму прэмію «Homo homini» («Чалавек - чалавеку»).
Гавэл на выпадковым фота ў цішотцы салідарнасці са Свабоднай Беларуссю.
Станіслаў Шушкевіч і Вацлаў Гавэл. Прага, канец 1990-ых гадоў. Svaboda.org.
Васіль Быкаў і Вацлаў Гавэл у Пражскім Градзе, 2001 год. Svaboda.org.
Андрэй Дынько, Вацлаў Гавэл і Мадлен Олбрайт. 2003 год. Гавел перадаў Дынько прэмію імя Ганны Эленбоген. Praguesociety.org.
Вацлаў Гавэл, Аляксандр Мілінкевіч і Іна Кулей, 2006 год. Svaboda.org.
Івонка Сурвіла і Вацлаў Гавэл, адзначэнне 80-годдзя БНР. Прага, 2008 год. Svaboda.org.
Вацлаў Гавэл і ўдзельнікі «Свабоднага тэатру»: Уладзімір Шчэрбань, Мікалай Халезін і Наталля Каляда. Прага, 2009 год. Europeanbelarus.org.
Загарадны дом Гавэла ў Градэчку, дзе ён памёр. Фота blesk.cz
Перш чым стаць прэзідэнтам, ён адседзеў 4,5 года ў турме.
Гавэл прыязна ставіўся да беларускага дэмакратычнага грамадства, сімпатызаваў беларусам, рэзка крытыкаваў Лукашэнку, выступіў у абарону Алеся Бяляцкага, патрабаваў вызвалення беларускіх палітвязняў, разумеў і падтрымліваў змаганне беларусаў за сваю мову, культуру, бачанне гісторыі.
У 2003 годзе Гавэл перадаў рэдактару «Нашай Нівы» сваю прэмію «За грамадзянскія заслугі» імя Ганна Эленбоген. «Нашу Ніву» ён назваў тады «востравам незалежнасці» сярод дыктатуры.Тая падтрымка была нязмерна важнай для газеты.
Апошнім, што ён зрабіў для Беларусі, была падтрымка вылучэння Бяляцкага на Нобелеўскую прэмію міру.Месяц таму Гавэл далучыўся да «Камітэта Бяляцкага». Сімвалічна, што ў свой час Гавэл атрымаў тыя самыя 4,5 года турмы, што цяпер — Бяляцкі. Застанецца невядомым, ці ён паспеў даслаць у Нобелеўскі камітэт свой намінацыйны ліст.
