Лукашэнка адказваў доўга. Расказаў, што «Дом урада грамілі». Прасіў не пускаць стрэлы ў яго ў пытанні палітвязняў. І тут жа сказаў, што ён «апошняя надзея» палітвязняў. І запатрабаваў «не душыць на яго ў пытанні палітвязняў».
«Навошта вы мяне даўбаеце? Я ж магу тым жа адказаць і не размаўляць больш з вамі на гэтую тэму, — раздражнёна заявіў Лукашэнка. — Я хацеў бы такое пытанне падняць. Я не намякаю на тое, што я крыважэрны і зраблю дрэнна, раз вы так ставіце пытанне. Але калі вы чагосьці ад чалавека хочаце, то вы на яго не душыце, не цкуйце».
«Папросяць яны мяне памілаваць — я разгледжу. Гэта не значыць, што памілую. Я іх просьбу разгледжу, калі б яны да мяне звярнуліся. Слухай, прэзідэнт, ты ж вялікадушны, цябе людзі просяць, шкоду кампенсавалі, больш не будзем так рабіць, давайце прымем рашэнне. Толькі так, а не інакш», — сказаў ён.
І даў указанне Мальцаву: «Знайдзіце нармальную калонію, і няхай Саннікаў там жыве спакойна». Той устаў і зарагатаў. Гэта нагадала смех чыноўнікаў пры Лукашэнкавым расказванні пра збіццё Някляева, у часе паслявыбарчай прэс-канферэнцыі.
