Алесь Міхалевіч быў самым памяркоўным кандыдатам у прэзідэнты ад апазіцыі на выбарах 2010 года. Аднак пасля падзеяў 19 снежня ён апынуўся ў СІЗА КДБ, адкуль быў выпушчаны ў лютым пад падпіску пра нявыезд. У выніку Алесь Міхалевіч здолеў выехаць за мяжу.
Сярод іншага, Міхалевіч вядомы вялікай непрыязню да расейскага шансона. А да чаго ж ён прыязны? Спецыяльна для «НН» спадар Алесь распавёў пра сваю любімую музыку.
— Зміцер Бартосік. «На руінах Вялікага Княства». Бартосік адэкватна ацэньвае беларускую рэчаіснасць, але яго песні мяне натхняюць, матывуюць да працы і дапамагаюць паверыць у тое, што вельмі хутка мы будзем жыць у Беларускай Беларусі. «На радзіму вяртаюцца князі», і дзякуй за гэта Бартосіку.
Крама. Гомельскі вальс. Калі быў школьнікам, пачаў слухаць «Бонду», «Уліс» і «Мрою». Цяжка вылучыць з іх адзін гурт, найбольш любімы. Але песню «Крамы» «Гомельскі вальс» (а «Крама» для мяне з’яўляецца працягам «Бонды») слухаю найчасцей. Дзякуй Варашкевічу!
ДДТ. «Метель» («Играй, как можешь, сыграй…») Я рос на песнях Юрыя Шаўчука. Для кожнага этапа ў жыцці былі свае песні, але выбарчую кампанію 2010 года дапамагала вытрымаць песня «Метель». Асабіста ўдзячны аднаму з ахоўнікаў «Амерыканкі» за тое, што ставіў падчас прагулак акустычны альбом Шаўчука. А яшчэ памятаю, як Юры Шаўчук больш за 20 гадоў таму на канцэрце ва Уруччы прыхінуў да грудзі
Queen, «Don’t stop me now». Хаця Doors, Beatles, Pink Ployd, Led Zeppelin ды іншыя рокавыя гурты, на якіх я вырас, сёння прыемна пачуць, але сам іх песні практычна не стаўлю. Затое ўсё часцей слухаю Queen. «Don’t stop me now» і ў выніку «We are the champions».
Зміцер Вайцюшкевіч. «Дзе мой край». Песня з нявыдадзенага альбома «Скрыпка Дрыгвы» на вершы Уладзіміра Караткевіча, якая ўражвае як верш, але проста западае ў душу ў музычным выкананні Вайцюшкевіча. І хаця альбом «Скрыпка дрыгвы» так і не быў выдадзены, хачу падзякаваць аўтару ідэі альбома Алесю Сушу, бо вершы Караткевіча пайшлі ў масы.
