Анатоль Ганец, гаспадар сядзібы «Ганка»: Прадбачу, што некаторыя калегі скажуць: «Няма чаго вылузвацца! Прыехалі турысты — і дзякуй Богу. Мы не настолькі багатыя, каб раскідвацца гасцямі!»Калі выконваць прынцып «кліент заўсёды мае рацыю», то ў такіх развагах, безумоўна, ёсць рацыянальнае звяно. Але ў мяне ёсць іншы пункт гледжання. Вось канкрэтная гісторыя.
На Новы год і Каляды беларускія аграсядзібы вельмі запатрабаваныя — гэта факт. Адзначаць святы на прыродзе, у сельскай глушы цяпер модна і прэстыжна. І гэта сапраўды выдатна: турыстаў чакаюць цяпло і ўтульнасць, смачныя хатнія стравы і напоі, гасцінная атмасфера, магчымасць падыхаць свежым паветрам, сустрэць Новы год ля сапраўднай жывой елкі… А для сядзібаў, чаго тут хаваць, святы — заўсёды добры спосаб зарабіць, таму што міжсезонне часцяком такой магчымасці не дае. Мы з радасцю і задавальненнем сустракаем гасцей.
На навагодні тыдзень да нас вырашылі прыехаць турысты з Масквы — цэлая кампанія. Аплацілі безнаяўнымі. Мы чакалі іх да абеду, як было агаворана папярэдне, але яны прыехалі рана раніцай. Мы пачалі мітусіцца, выйшлі ім насустрач, па народным звычаі вынеслі
Мы заўсёды прымаем сем’і і добра ставімся да дзяцей. Але калі мы ўбачылі, што ўсё, чым мы ўпрыгожылі дом, парвана, разбіта і валяецца на падлозе, а дзеткі рвуць на часткі мой гармонік, якому без малога 200 гадоў, мы неяк засмуціліся.
Але калі мы абмежаваліся заўвагай, то адна з матуль выбухнула нецэнзурнай лаянкай. Нашы падрыхтоўкі да сустрэчы Новага года і іх знаходжанні ў нас, сцэнар, прагулкі, экскурсіі, катанне на конях — усё было забракавана ў грубай форме. Нам было сказана ясна і адкрыта: «Нічога не трэба. Мы сюды проста пабухаць прыехалі». Я адразу ўявіў, у што ператворыцца наша ўтульная сядзіба пасля такіх гасцей, і сказаў: «Я вяртаю вам вашу перадаплату, хоць па дамове магу не вяртаць, і знайду вам іншую сядзібу, але праз сілу ўсміхацца вам цэлы тыдзень я не хачу».
Яны, праўда, ужо перадумалі і вырашылі, што ім усё падабаецца, але галоўнае, што я не перадумаў і развітаўся з імі без шкадавання. Мы засталіся на Новы год без турыстаў, але праз гэта не асабліва сумавалі: лепш ніякіх гасцей, чым такія. Больш за тое, я лічу, што сёння большасць сядзібаў у Беларусі адышло ад
Не, я не хачу сказаць, што расійцы і нават масквічы ўсе аднолькавыя. 3 студзеня да нас прыехала сям’я з трох пакаленняў. І таксама масквічы. Але гэта былі найшаноўнейшыя людзі: выхаваныя і культурныя. Наша праграма, распрацаваная з тураператарам, ім вельмі спадабалася. Ім было ўсё цікава. Кожны вечар яны абмяркоўвалі ўбачанае і казалі, што ўбачылі Беларусь зусім іншымі вачыма. І мы рассталіся з імі пасля тыднёвага знаходжання сябрамі. Так што маё глыбокае перакананне: так, мы працуем для турыстаў і дзеля турыстаў. Але адкрытае хамства і прыніжэнне
