Славаміру Адамовічу 50 гадоў: Адсвяткую — і адразу ў суд 66

Хоць звычайна Славамір просіць за інтэрв’ю грошы, ён пагадзіўся на гутарку з карэспандэнтам Еўрарадыё.

Славамір Адамовіч стаў вядомы ў літаратурных колах пасля кнігі «Кальварыйскія клёны» (1990) і радкоў «Не спяшай, мая рыжая векша!», а ў нелітаратурных колах — пасля верша «Убей президента» (1995), за які ён 10 месяцаў правёў у турме.

Перад гэтым паэт прызнаўся, што ў канцы СССРа быў завербаваны КДБ як «крот» у шэрагах незалежніцкіх суполак.

На мітынгу ў 1997-м годзе паэт публічна зашывае сабе рот у знак пратэсту супраць парушэнняў свабоды слова. У 2000-м едзе працаваць на будоўлю ў ЗША, потым 9 гадоў жыве ў Нарвегіі — як уцякач.

«Мы жывем у дадзеных абставінах, у прапанаваных абставінах. Так атрымліваецца, гэтых абставінаў ніяк не пазбегнуць — мне прынамсі. У ідэале хацелася б быць заўважаным перш за ўсё па сваіх творах, па выніках таго, што ты робіш. На жаль, згадваючы той жа верш [«Убей президента»], акрамя ўсяго таго, ён яшчэ напісаны і па-руску. Я атрымаў, гэта трэба прызнаваць, сумную вядомасць з гэтага верша і з іншых нейкіх эпатажных акцый», — разважае Славамір Адамовіч.

Чым і з чаго жыве Славамір Адамовіч пасля таго, як у мінулым годзе нібыта канчаткова вярнуўся з Нарвегіі ў Беларусь?

Славамір Адамовіч кажа: «Жыву сваім прыватным жыццём, безумоўна. А з чаго? З таго, што дазволіла мне здабыць і зарабіць Нарвегія, Нарвежскае Каралеўства».

За час побыту ў Нарвегіі паэт дамагаецца грамадзянства гэтай краіны.

А гэта вельмі няпроста… «Я знаходзіўся два гады ў лагеры для бежанцаў, чакаў рашэння. Два гады вырашалася пытанне, даць мне дазвол на жыццё і працу ў Нарвегіі, ці не даць. Потым ў канцы 2005 года мне далі-такі дазвол — і з 2005 года я быў легальна ў Нарвегіі».

У дзень свайго юбілею, апроч святочных клопатаў, паэта займаецца… судовым працэсам.

Ён выпадкова даведаўся, што выдавец Уладзімір Сіўчыкаў яшчэ ў 2005 годзе ўключыў у зборнік любоўнай лірыкі два вершы Адамовіча. Пры гэтым не тое што ганарара не заплаціў, але нават не паведаміў пра гэта: «Літаральна пасля адзначэння свайго Дня народзінаў я буду падаваць скаргу. Спачатку фармальную пісьмовую прэтэнзію аўтару-ўкладальніку зборніка «Яна і Я» Уладзіміру Сіўчыкаву. Які, сярод іншых аўтараў, надрукаваў і мае 2 вершы.

Галоўнае, што мяне злуе — што я нават не пачуў ад яго чалавечых падзяк!»:

«Больш за тое, прапанаваў набыць за 25 тысяч беларускіх рублёў! Потым я пайшоў па крамах — а там прадаецца за 18 — што мяне дадаткова раззлавала. Ну так нельга!»

Калі справа дойдзе да суда, Славамір Адамовіч будзе патрабаваць ад Уладзіміра Сіўчыкава грашовай кампенсацыі.

Паводле euroradio.fm

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна? Пішыце рэдактару «Нашай Нівы» ў ТГ