Любоў Кавалёва ніколі не верыла ў вінаватасць сына, асуджанага да вышэйшай меры за пасобніцтва ў тэракце ў мінскім метро. І нават пасля таго, як прысуд быў выкананы, яна хоча змагацца — цяпер ужо дзеля памяці Уладзіслава.
Атрымаўшы з Вярхоўнага суду даведку пра тое, што Уладзіслаў Кавалёў расстраляны, яго маці ня можа прыйсці ў сябе ад шоку: «Я падрыхтавала звароты да Пуціна і Мядзведзева, адаслала лісты нашым дэпутатам, каб паўплывалі на Аляксандра Лукашэнку, каб быў уведзены мараторый на смяротнае пакаранне. Мы так шмат не паспелі зрабіць! Яшчэ не разгледжана наглядная скарга, не разгледжаны наш зварот у ААН. І я прасіла, каб прыпынілі, не выконвалі прысуд, пакуль з ААН не адкажуць! Але гэта было ўжо позна… 11 сакавіка я бачыла сына апошні раз, са мной усе былі падкрэслена ветлівыя ў СІЗА КДБ, і толькі цяпер я разумею, што гэта было не проста так… А праз два дні да Улада не дапусцілі адваката, сказаўшы, што такога зняволенага Кавалёва ў СІЗА КДБ няма. Але я спадзявалася да апошняга!»
Маці пакаранага за тэракт Уладзіслава Кавалёва кажа, што такое паспешлівае пакаранне — гэта помста за тое, што яна змагалася за сына: «Мяне ўжо ўпікалі тым, што я нібыта звязалася з апазіцыяй, што дарма ездзіла да еўрапейскіх палітыкаў. І нават абвінавачвалі ў тым, што я звярнулася да праваабаронцаў — маўляў, усё было б добра, каб я толькі ціха прасіла памілаваць сына. Гэта не так.
Любоў Кавалёва кажа, што хоча трапіць на аўдыенцыю да Аляксандра Лукашэнкі, бо ў яе ёсць, што там сказаць. Дый проста хочацца зазірнуць у вочы чалавеку, ад якога ўсё залежала — і які паставіў апошнюю кропку ў справе тэракта, дзе, упэўненая яна, засталося шмат белых плямаў.
