Аляксандр Лукашэнка не прыхільнік таго, каб вера ў Бога дэманстравалася публічна. Пра гэта ён заявіў журналісту Аляксандру Гурнову падчас інтэрв’ю для тэлеканала Russia Today.
«Я — хрышчоны. Усе мы ў штосьці верым, але я — прыхільнік таго, што такія пытанні не павінны дэманстравацца публічна.
Я нават вельмі дрэнна ўспрымаю тых людзей, якія ўчора ў царкву не хадзілі, а сёння стаяць са свечкай і моляцца публічна.У кожнага свой Бог, калі не ў сэрцы, то ў думках», — сказаў Лукашэнка.
Адказваючы на пытанне пра тое, што ён, як вернік, адчувае, калі лёс прыгавораных да смяротнага пакарання знаходзіцца ў яго руках, Лукашэнка адказаў: гэта — яго «ноша і крыж», а самае цяжкае для яго — падпісаць указ аб адмове.
Паводле слоў беларускага кіраўніка, больш за ўсё ён перажывае за бацькоў людзей, у памілаванні якім адмаўляе. Пры гэтым Лукашэнка падкрэсліў: «Калі судовая ўлада, наогул улада, хоць на ёту сумняваецца (у тым, што віна даказана), то прызначаюць пажыццёвае зняволенне».
(…)
На пытанне Гурнова: «Ці не страшна, што, калі вы будзеце стаяць перад Богам, ён не даруе, што вы адмовілі ў памілаванні?» — Лукашэнка адказаў: «Прэзідэнт паўстае перад Богам штодзень. Гэта ноша любога прэзідэнта, таму што вымушаны прымаць лёсавызначальныя рашэнні. І з Богам ты размаўляеш вельмі часта.І вось наўпрост зараз я магу заявіць, што я абсалютна не сумняваюся ў справядлівасці вынесенага рашэння. У мяне няма ніякіх сумненняў».
Лукашэнка згадаў у інтэрв’ю, што наведваў станцыю метро «Кастрычніцкая» «недзе праз 40 хвілін» пасля выбуху.
«Я памятаю, людзі мяне не пускалі, таму што я быў з маленькім сынам. У мяне пыталіся, навошта я ўзяў яго з сабой? А ў мяне выйсця іншага не было.Пыталіся: „А калі б другі выбух?“ А ў мяне выйсця іншага не было, апрача як ісці туды. Я ўсё гэта перажыў. Гэта мае асабістыя перажыванні, гэта мой крыж. Гэтак жа, як гэта было маё права прэзідэнта — памілаваць ці не.
Але я ўспамінаю гэту карціну, што там бачыў — часткі цел, пагнуты вагон…» — паведаміў Лукашэнка.
Інтэрв’ю было дадзена 20 сакавіка падчас візіту беларускага кіраўніка ў Маскву. Тэлеканал
