Я зноў з езідамі, у арарацкай даліне. На гэта раз амаль не здымаю; размаўляю, сустракаюся са знаёмымі, п'ю вінаградную самагонку.
4 месяцы я жыў з гэтымі людзмі; прачынаўся а 6 раніцы і пасвіў атару высока ў гарах; елі разам простую ежу- сыр, лаваш, гародніна. Спалі разам, у адным намёце- немаўля з бацькамі, некалькі мужчын, я і атара за сцяной. памятаю першую ноч: мужчыны храплі, немаўлё крычала, атара раўла- так і не заснуў...
Першы рэпартаж можна паглядзець тутака .
А гэта- новыя фотаздымкі.
0
0
0
0
0
0
