Радзіма для цыганоў вызначаецца па месцы пахавання дзядоў.
За некалькі гадзін да пачатку памагатыя расстаўляюць сталы і лавы.
Калі род багаты, нябожчыкаў хаваюць у падрыхтаваныя родавыя склепы.
Склеп накрыты вялікай бетоннай плітой, уваход у яго — пад зямлёй.
Стравы ніхто не лічыць, стол застаўлены імі так, што не застаецца месца для рук.
Ушанаванне дзядоў з’яўляецца для іх ледзьве не адзінай традыцыяй, якая яднае род.
Каб пахаваць памерлага родзіча, дзверы трэба адкопваць. Ключы ад склепа захоўваюцца ў барона — галоўнага ў родзе.
Санкт-Пецярбург, Кіёў, Лондан — з гэтых гарадоў прыехалі на Радаўніцу цыганы, продкі якіх пахаваныя на гарадскіх могілках у Барысаве.
Цыганскае святкаванне Радаўніцы сканчаецца абыходам усіх родавых і сваяцкіх склепаў. Ля кожнага вандроўнікаў абавязкова чакае накрыты стол.
На Радаўніцу беларускія цыганы таксама з’яжджаюцца на магілы продкаў. Няма краіны, дзяржавы, якая была б роднай для ўсіх цыганоў на свеце. Радзіма для іх вызначаецца па месцы пахавання дзядоў.
Ушанаванне дзядоў з’яўляецца для іх ледзьве не галоўнай традыцыяй, якая яднае род.Таму і мае такі глабальны выгляд. За некалькі гадзін да пачатку памагатыя расстаўляюць сталы і лавы. Жанчыны гатуюць пачастунак. Страваў ніхто не злічыць, стол застаўлены імі так, што не застаецца месца для рук.
За сталом збіраецца ўвесь род.
Калі род багаты, нябожчыкаў хаваюць у падрыхтаваныя родавыя склепы.Склеп накрыты вялікай бетоннай плітой, уваход у яго — пад зямлёй. Каб пахаваць памерлага родзіча, дзверы трэба адкопваць. Ключы ад склепа захоўваюцца ў барона — галоўнага ў родзе.
Цыганскае святкаванне Радаўніцы сканчаецца абыходам усіх родавых і сваяцкіх склепаў. Ля кожнага вандроўнікаў абавязкова чакае накрыты стол.
