А Матвіенка чаму прыязджала? 9

Візіт Пуціна да Лукашэнкі каментавалі ўсе СМІ. Адметнасцю візіту Пуціна была заява кіраўніка Расіі пра мінулагоднія датацыі Беларусі ў памеры 5 мільярдаў даляраў. Да таго ж кіраўнік Беларусі, вітаючы Пуціна, сімвалічна падарыў яму нашу зямлю, калі сказаў: «Вітаю вас на вашай беларускай зямлі!»

З візіту Пуціна пачалася новая псіхалагічная гісторыя адносінаў кіраўнікоў Расіі і Беларусі.

Да гэтага ахвочы на падарункі нашай беларускай зямлі пастаянна адзначаў, што лад на Беларусі значна больш эфектыўны, чым у Расіі, і таму беларуская мадэль кіравання практычна бясхібная, узорная ў параўнанні з расійскай. З публічнай заявы Пуціна пра пяцімільярдныя датацыі пачалася гісторыя падзення міфу складальніка палітычных беларускіх казак.

Адразу за Пуціным у Мінск з’явілася Матвіенка.

Яна кіруе радай Федэрацыі Федэральнага сходу Расіі. З яе вуснаў і прагучалі новыя планы Крамля. Матвіенка заявіла пра неабходнасць стварэння парламента Еўразійскага саюза і выбараў яго дэпутатаў наўпрост грамадзянамі краінаў.

Заўважце, што Назарбаеў пакуль супраць утварэння Саюза і настойвае на еўразійскай эканамічнай прасторы. Бо Еўразійскі саюз — гэта новая федэратыўная дзяржава — дубль СССР. А вось Мясніковіч падхапіў прапанову Матвіенкі, і БТ паказала, як прэм’ер-міністр натхнёна заявіў: «Мы створым парламент Еўразійскага саюза!»

Лукашэнка ніяк не зрэагаваў на прапанову Матвіенкі, а толькі цвердзіў пра неабходнасць наўпроставых прамыслова-эканамічных сувязяў з рэгіёнамі Расіі і націскаў на Матвіенку, каб яна менавіта гэтыя сувязі ўмацавала.

Пуцінскія абяцанкі і чарговыя траншы крэдыту, і грошы на пабудову АЭС былі тым заахвочвальным фактарам, які мусіў падштурхнуць кіраўніка Беларусі рыхтавацца да здачы часткі сваіх паўнамоцтваў ў новы Расійскі саюз. Мясніковіч бадзёра адрапартаваў Крамлю, што на гэта заўжды гатовы, а вось Лукашэнка пакуль такога рапарту публічна не зрабіў.

Была публічная гатоўнасць Мясніковіча аддаць частку паўнамоцтваў свайго гаспадара духу Крамля формай ветлівасці і дадаткам да букета кветак ці мела больш сур’ёзную заяўку і сэнс, пакажа час, але для кіраўніка пакуль нашай зямлі настае цяжкі час выбару лёсу. І хто ведае, ці не давядзецца яму дзеля захавання сваёй улады аднойчы сказаць кіраўніку Расіі, што нашыя людзі — гэта іхныя людзі, уключна з яго любым сынам і ўнучкамі.

Уладзімір Падгол, кандыдат філасофскіх навук

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна? Пішыце рэдактару «Нашай Нівы» ў ТГ