Выбары ў
Стаіць кабета на дарозе, спыняемся:
— Сядайце, вам куды? Ці ведаеце, хто ваш кандыдат?
— Не, не ведаем.
— А за каго ж галасаваць збіраецеся?
— Ды за каго скажуць, нам усё роўна.
— А калі вам прапануюць каня? Скажуць: добры конь, прагожы, цягавіты, прагаласуеце?
— Прагаласуем і за каня, усё роўна нічога не зменіцца.
— Дык вось жа кандыдат з вамі побач сядзіць.
Даем у рукі ўлётку. Углядаецца ў фота. Здаецца, паверыла.
У іншай вёсцы, прэзідэнцкія
— Добры дзень! Падпішыцеся за Някляева!
— Не магу, падпісаўся ўжо.
— Тады за Саннікава.
— А можна? З задавальненнем, зараз і жонку паклічу… Тамара!
— Іду, іду. Вася, што ж ты людзей трымаеш на парозе — праходзьце на кухню, у нас якраз сёння свята.
— Дзякуй вам, яшчэ шмат працы, іншым разам.
У іншай кватэры:
— Добры вечар! Збор подпісаў за Някляева.
— Давайце і я далучуся, а то сёння прымушалі на працы за дзействуюшчага распісацца.
— Дык што, усіх?
— Ну дык прэмію ўсе хочуць атрымаць…
