Можна было б напісаць, што Валеру Костку я ведаю з ягоных школьных дзён. Памятаю як вучня смалявіцкай (смалёўскай! — гэтак скажуць карэнныя смалёўцы) школы № 2. Можна было б напісаць і пра ягоных аднакашнікаў, бо ў іх выпуску сабраліся сапраўды цікавыя, галаватыя хлопцы. Але сёння я пра ягоны артыкул «Правда дьявола» ў «Народнай волі» за 5 кастрычніка.
Ёсць у тым артыкуле Косткі вось такі перыяд пра нядаўніяАдминистративного ресурса уже не хватало.выбары-дурыбары : «Нужна была явка. Явка любой ценой.
Нужны были зазывалы от «оппозиции». И те трудились не покладая рук.«Говорили правду» народу; боролись «За свободу» Анжелы Девис, забыв про своих политзаключенных; некоторые, правда, участвовали в этой «самодеятельности» для собственного удовольствия, но участвовали ведь».
Хораша, трапна. Асабліва гэтае «ЗАЗЫВАЛЫ».
Дарэчы, пра палітзняволеных. Пра іх і сапраўды забылі. Зварот больш як сотні кандыдатаў у дэпутаты з патрабаваннем свабоды палітвязням не самі кандыдаты пісалі, а дзяўчаты і хлопцы з Маладога Фронту. Яны й подпісы сабралі. Гэты факт варты таго, каб яго зафіксаваць. А то ж напішуць, што ў кандыдатаў сумленне прабудзілася, і яны, сабраўшыся гуртам, селі пісаць зварот.
А чытаючы «Народную Волю» ўчора, 9 кастрычніка, я пацешыўся. Так і хочацца сказацьпа-стараславянску : явися нам Мессия. Уладзімір Мацкевіч.
Саннікаў са сваёй
Па-першае , ці ўдасца Мацкевічу стварыць штосьці падобнае?
Ініцыятары
Збольшага ведаючы Мацкевіча, я чамусьці ўпэўнены, што яго чакае той самы вынік, што і Валерыя Фралова з Аляксандрам Ярашуком.Калі хто не памятае, нагадаю: гэтыя два дзеячы таксама хацелі стварыць нейкія грамадскія аб’яднанні пад сябе, таксама хадзілі і ездзілі па аргструктурах партый. Але ім нічога не ўдалося.
