Адам ГЛЁБУС
Невялікае пра вялікіх
Букоўскі
Амэрыканец з Лос-Анджэлесу Чарлз Букоўскі адным зь першых зразумеў, што літаратуру чытаюць літаратары. Таму ягоны галоўны герой — сам Букоўскі, які любіць выпіць і памаркітавацца. А хто зь літаратараў ня любіць каўтнуць і заглыбіцца?
Лярошфуко
Мараліст Франсуа Лярошфуко запэўніваў: «Ніякае прытворства ня зможа доўга хаваць каханьне, калі яно ёсць, або ўдаваць — калі яго няма». Правільна. Таму п’есы пра каханьне ідуць у тэатры ня больш за тры гадзіны.
Плятон
Невядомы мне Морт Сал занатаваў досыць слушнае назіраньне: «У саракавыя гады, каб скарыць жанчыну, трэ было быць салдатам: у пяцідзясятыя — габрэем (амэрыканскім — А.Г.); у шасьцідзясятыя — чарнаскурым (амэрыканскім — А.Г.). Цяперака, каб скарыць дзяўчыну, трэба быць дзяўчынкаю». Слушнае назіраньне. Толькі час плыве. Цяпер, у дзевяностыя гады, каб скарыць дзяўчыну, трэба быць хлопчыкам, які любіць выключна хлопчыкаў і чытае Плятона.
Камю
Француз Альбэр Камю сьцьвярджаў: каханьне — гатовасьць старыцца адно з адным. Мяркую, гатовасьць у дадзеным выпадку ўжо ў мінулым. Каханьне — старэньне ў суседніх ложках, пад час глыбокіх сноў.
Камю
Зьмест экзыстэнцыйнага раману «Чужаніца» Альбэра Камю можна ўкласьці ў адзін экспрэсіўны сказ... Не кажы, чорт, што сонца напякло мне ў галаву, у галаву, чорт, у галаву, чорт-чорт-чорт...
Дарвін
Бацька тэорыі эвалюцыйнага разьвіцьця прыроды — сівабароды Чарлз Дарвін — найвялікшы з творцаў. Ён вярнуў чалавека на ягонае месца, у сьвет жывёлаў і расьлінаў, да трысьнягу, які спрабуе мысьліць.
Дантэ
Каб Дантэ Алег’еры наведаў Лёнданскі ці які Маскоўскі мэтрапалітэн у «гадзіну пік», ягоныя ўяўленьні пра пекла моцна зьмяніліся б. І па якім-небудзь з дванаццаці пякельных колаў пачалі б лётаць перапоўненыя цягнікі, дзе людзі б душылі й тапталі адзін аднаго. А каб Дантэ наведаўся ў андэграўнд Санкт-Пяцярбургу, пекла магло б быць і гнілое, і халоднае, такое, што ад аднаго глытку сьцюдзёнага паветра заходзілася б сэрца.
