Паштовая скрынка
Міхасю С. зь Менску. Няма сэнсу дыскутаваць далей — і Вам, і нам, і ўсім усё ясна. Ці гэта Вы надрукаваліся ў газэце «Лімонцы»?
Сяргею Г. зь Берасьця. Не дапоўнім, бо гэта рымэйк беларускіх савецкіх арыгіналаў.
Ангеліне М. зь Менску, Л.Б. і Я.К. з Воршы. «НН» застаецца перакананаю ў патрэбнасьці новага курсу БНФ.
Віталю С. зь Менску. Ня дужа даўно тэлефанавалі яму ў Варшаву, прасілі, дык адказаў: «Няма калі».
Сяргею Б. з Гомеля. Пра Скарыну й сэкс у Вас выйшла нешта няяснае.
Хведару К. з Маладэчна. Шкада, што газэта да Вас даходзіць толькі ў пятніцу. Мо маладэчанскі шапік ТБМ мог бы колькі трэба асобнікаў у нас забіраць у панядзелак, а Вы б там куплялі?
У жыцьці герояў Вашых эцюдаў не адбываецца нічога вартага ўвагі пісьменьніка, а самі яны не ажываюць са старонак, і мы іх не пазнаем.
Сяргею П. зь Берасьця. «Грамадзкая фрустрацыя праз палітычны нарцысізм»: quod licet B. non licet P. Момантамі заскладана як для газэты. Момантамі надмерна прыгожа й пакручаста — што выклікае недавер. Агульная цьмянасьць і манія заразумелых словаў і зваротаў. Цяжка ў маладым веку пісаць у неакрэсьленым жанры. Цьвёрда вызначаны капыл, напрыклад, кніжнай рэцэнзіі, фэльетону ці міжнароднага камэнтара дысцыплінаваў бы. Але вельмі просім не пакідаць пісаць.
Кастусю Б. з Мар’інай Горкі. Чытайце тых пісьменьнікаў, якія згадваліся ў «НН» ад ’91-га да ’99-га.
Сержуку Н. Вельмі добра Вы пішаце пра «неасэнсаванае чаканьне моманту, калі можна будзе выкарыстаць свой патэнцыял». Толькі ж можна і не дачакацца. І яшчэ кажуць, што два самыя брыдкія заняткі — чакаць і даганяць... Часам здаецца, што Лукашэнка ў такіх развагах ні пры чым, або што ён — толькі «адмазка», якой людзі апраўдваюць сваё баімства жыць.
