выхад у горад
Інцыдэнт дваравога маштабу
Першае, што кідаецца мне ў вочы штораніцы за сьняданкавым сталом — гэта белая трансфарматарная будка, разьмешчаная якраз насупраць маіх вокнаў. Белая сьцяна сама прасілася, каб на ёй нешта намалявалі. І вось месяц таму ў самым версе гэтага «аркуша», на вышыні ў тры мэтры зьявіліся тры няроўныя чорныя літары: РНЕ. «Русское Национальное Единство», значыць. Раніца майго дому, такім чынам, стала пачынацца зь міжвольнага чытаньня нясьвежай навіны аб тым, «хто ў доме гаспадар». Замазаць непрыстойныя тры літары самому, мне чамусьці ў галаву не прыходзіла. І вось...
Тыдзень таму, зірнуўшы ў вакно, я ўбачыў на знаёмай сьцяне наступную карціну. «РНЕ» засталося на месцы. Але надпіс пашырыўся істотным удакладненьнем «— ЛОХІ». Крыху ніжэй, ледзь не на паўсьцяны красаваўся чырвоны васьміканцовы крыж у коле й грунтоўна выпісанае слова «КРАЙ». Побач таксама была эмблема «Белага легіёну» і заклік «Далучайся да нас». Кантактныя тэлефоны й пэйджэры былі пазначаныя тамсама. Завяршалася кампазыцыя прыгожа вымаляваным беларускім сьцягам. Для чужых літараў і словаў месца не засталося.
Мой двор далёка не элітны. З бабулькамі на ўслончыках, з алкашамі пад «грыбочкамі» ды з малалетнімі гітарнымі віртуозамі па альтанках. Але азвацца лохамі не рызыкне ніхто. А пасьля гэтай «палітінфармацыі» на сьцяне тым болей. А можа хто-небудзь з маладзёнаў набярэ пазначаныя нумары? Каб стаць «каралямі» ня толькі свайго двара, але й свайго краю. Прынамсі, мне глядзець раніцай у вакно стала больш прыемна.
Зьміцер Бартосік
