Віктар ШНІП
Сабачыя гісторыі
Аднаму сабаку сказалі: «Перастань гаўкаць!» І пайшоў сабака да Граждана, і выпілі яны дыхляфосу, і засьпявалі «Шумеў камыш...»
Адзін сабака захварэў. Жонка выклікала хуткую. Але сабака не пусьціў доктара ў кватэру: «А што, калі гэта прыехаў Граждан?»
Аднаму сабаку ў гражданскім транспарце саступілі месца. Сабака сеў і сказаў: «Яшчэ сярод нас ёсьць сапраўдныя Гражданы!»
З аднаго сабакі сьмяяліся. І толькі Граждан казаў: «А мне нясьмешна...»
Аднаму сабаку перадалі з Амэрыкі сто даляраў. А Граждан ужо даўно жыў за кошт немцаў.
Адзін сабака цэлую ноч сьніў Парыж. Выйшаў раніцай на менскую вуліцу і сказаў: «Гражданы! Мне дым Атечества так сладак и прыятен!»
У аднаго сабакі была сястра. А Граждан быў стрыечным сынам турэцкападданага штандартэнфюрэра Штырліца.
Адзін сабака парэзаў палец. Выбег на балькон і закрычаў: «Таварышы! Гражданы! Мяне рэжуць!»
Адзін сабака захацеў папіць з лужыны. І толькі ён нахіліўся над вадой, як пачуў: «Ня пі, Гражданом станеш...»
Да аднаго сабакі прыстаў Граждан: «Купі слана...» Пачуў гэта міліцыянт: «Не паложана!» А Граждан і прызнаўся: «Мяне ніхто ня любіць...»
Адзін сабака захацеў пайсьці пад ваду. Прыйшоў на мост празь Сьвіслач, разагнаўся і скочыў пад ваду. А там Граждан ужо сядзіць і на гармоніку грае.
Да аднаго сабакі прыйшоў Граждан зь міліцыянцкай дубінкай і кажа: «Стукні мне пару разоў, а я заўтра пайду і пабоі здыму...»
Аднаму сабаку не было дзе жыць. І ён жыў у Граждана.
З аднаго сабакі Граждан намаляваў карціну. Сабралася народу. А Граждан выйшаў і сказаў: «Я паіць вас ня буду!»
Пра аднаго сабаку Граждан прачытаў у энцыкляпэдыі: «Сабака звычайна мае чатыры нагі, два вухі, у носе дзьве дзюркі, у роце куча зубоў...» І стала Граждану шкада сабаку, якога ён учора выгнаў з кватэры.
Аднаму сабаку прызначылі пэнсію. Як Граждану.
Аднаго сабаку прывялі на вочную стаўку з Гражданом. І сабака прызнаўся.
Адзін сабака купіў білет на самалёт. Прыехаў у аэрапорт, а там напісана: «Вас абслугоўвае Гражданская авіяцыя».
З аднаго сабакі на скуралупні злупілі скуру. Ляжыць сабака бяз скуры і думае: «Гэта ж трэба. І тут Гражданы!»
Адзін сабака напісаў запавет: «Калі траплю пад колы машыны, прашу лічыць мяне Гражданом!»
ад гражданоў
Адзін Граждан брахаў кожны дзень, а ягоныя сабакі Казіят і Зімоў — па суботах і нядзелях.
Ігар Швэдка, Менск
Прыехаў Граждан у Расею, а там — адны сабакі.
«Не брашы», — думаў сабака, слухаючы Граждана.
Aleks, Менск
