P.S.
Васілю Я. зь Менску. Вы пішаце, што нехта прыстойны мусіў бы стварыць пэўны патрыятычны рух. Гэта занадта агульнае пажаданьне. Зь іншага боку, сытуацыя ў краіне, верагодна, ужо ня тая, што была 10 гадоў назад, калі быў магчымы ўсіхны рамантычны парыў. Колішнія рухі ператварыліся ў партыі і імкнуцца да прафэсійнае палітыкі. Наколькі гэта ім удаецца — іншая справа. Але маем тое, што маем. Яшчэ адзін народны фронт гэтаксама аб’ектыўна адразу ператварыўся б у партыю.
Зьдзіславу С. зь Менску. Цікавы артыкул, але, на жаль, не па-газэтнаму напісаны. Нам прыдалося б разгорнутае рэзюмэ з самымі яскравымі прыкладамі. А ў такім выглядзе трэба аддаваць у навуковы часопіс.
Бярнарду П. з Буйкоў на Мядзельшчыне. Будзем чакаць ад Вас допісаў і пра Ашмянскую турму, і пра Чэхаславаччыну, і проста пра жыцьцё-быцьцё. У рынга з задавальненьнем згулялі б, ды часу бракуе.
А.Чыжу. Думка займальная — для добрага артыкулу, але выкладзеная амаль як проза, і падаецца ці не як рэпліка. Ня блытайце жанраў, пішэце зразумела для ўсіх, а ня толькі для сябе.
В.Ж.-Б. зь Менску. Неяк Вы ўсе падзеі да кучы сабралі, а толкам нічога новага не паведамілі. Хоць бы больш падрабязна пра тыя доты ўздоўж мяжы або пра тыя беларускія вёскі, спаленыя літоўцамі. Апроч таго, у тэксьце ёсьць прыкрыя памылкі (Астрожскі замест Астроўскага, шаўлісты замест шаўлісоў), недапушчальныя ў гістарычным артыкуле.
С.М. зь Берасьця. Шкада, што Вы ні словам не напісалі пра беларускіх skinheads. Бяз гэтага допіс няпоўны.
Аўтару з Ваўкавыску. List atrymali.
Паўлу С. зь Менску. Ваша «Памылка», мабыць, добра надалася б для батлейкі. Але друкаваць гэта як апавяданьне — значыць, зблытваць жанры і дэзарыентаваць чытача.
Сьвятлане Я. зь Менску. Галоўная рыса дасланых абразкоў — гэта Вашая заварожанасьць стварэньнем літаратуры. Гэта добра для пачатку, але трэба думаць яшчэ й пра «таварнасьць» таго, што Вы пішаце і прапануеце «спажываць» іншым. Варта болей чытаць і дасканаліць сваю мову (у шырокім сэнсе слова). З дасланага завершаным сюжэтам вылучаецца абразок «Новы колер». Мог бы атрымацца і «Сьмяцяр», калі б вы, да прыкладу, далі вытрымкі з тае навуковае працы.
Сяргею Ю. зь Менску. Гэты тэатразнаўчы артыкул з падрабязным апісаньнем спэктаклю надаўся б у які спэцыялізаваны часопіс.
Апанасу Ц. з Горадні. Напачатку «перастройкі» яцьвягі спрабавалі былі адрадзіцца, ды штосьці ня выйшла. Ваш артыкул ня ўлічвае таго досьведу і ранейшых публікацыяў на гэтую тэму. Таму ён атрымаўся і заагульны, і неканкрэтны (да прыкладу, якія ж словы ў беларускай мове — яцьвяскія і чаму?), а галоўнае — ня робіць высноваў і ня ставіць задачаў. Калі ж вы імкнуліся зрабіць пазнавальны тэкст, мусілі б найперш згадаць найважнейшых сваіх папярэднікаў і не пераказваць таго, што ўжо апісалі яны.
Алене Ш.-Л. зь Менску. Вершамі зь нядаўняга часу займаецца Віктар Шніп, але памылку дапусьціў той, хто гэта рабіў да яго.
Руслану Р. з Баранавічаў. Калі хочаце перавыхоўваць міліцыянтаў, дык апавяданьне для гэтага — не найлепшы жанр. Калі ж хочаце іх застрашыць — «НН» не найлепшае месца. Увогуле проза не надаецца на тое, каб «зьмяняць жыцьцё». Інакш яна папросту не атрымліваецца як проза.
