спорт
Біятлён і футбол
Сяджу ў суботу ля тэлевізара ды гляджу біятлён — чэмпіянат сьвету ў славенскай Паклюцы. У думках брудна лаю нашых стральцоў-лыжнікаў за неважнецкія вынікі ў спрынце ды заходніх апэратараў за тое, што амаль ніводнага разу нашых біятляністаў не паказалі. А тут яшчэ гэты камэнтатар з буржуйскага “Эўраспорту” заводзіць гаворку аб прэтэндэнтах на мэдалі ў мужчынскай эстафэце, якая пройдзе 11 лютага. Пералічвае паўтузіна зборных, а на Беларусь, вядома, забываецца. Нібыта не біятляністы з гэтай краіны два гады таму былі чэмпіёнамі сьвету ў гэтай самай эстафэце. Даўно пара ўжо добрага дрына на гэтую заходнюю спартовую мафію знайсьці, а то зусім разбасячыліся – Сярожу Гурэнку больш за год у “Роме” прымушалі лаўку запасных адным месцам паліраваць. Ну, і аддалі Сяргейку ў арэнду ў гішпанскі “Рэал”... Хоць і не мадрыдзкі, а з Сарагосы, але ўсё ж – вышэйшая гішпанская ліга, La Primera. Зараз Сярожка будзе ня толькі на трэніроўцы слупы абводзіць, а і з жывымі Раулямі ды Рывалдамі пазмагаецца. Што й казаць – расьцем!
Кажуць, што і падагрэў на менскім “Дынама” зробяць хутка, і ня прыйдзецца да гульні 28 сакавіка з Нарвэгіяй поле галоўнай арэны краіны тыдзень гелікоптэрам сушыць.
Дарэчы, Малафееў да сакавіцкіх баталіяў ужо рыхтуецца. Пасярод лютага Эдзік зьбярэ свае кадры ды падасца ў Баўгарыю, дзе пагуляе са зборнымі Узбэкістану, Казахстану, Азэрбайджану. А пасьля менш за месяц застанецца да трывожнага візыту ў Кіеў, дзе будзе вельмі горача як футбалістам, так і заўзятарам. Бо тамтэйшыя “траяны” – група падтрымкі “Дынама” – толькі і мараць пра тое, як бы адмачыць шаблой купку сапраўдных беларускіх фанатаў. Але, мяркую, адпор украінцам беларусы дадуць і на полі, і ў яго навакольлі. Калі толькі зноў ня будзем (як у Польшчы летась увосені) біць адно аднаму табло з-за таго, што ў яго ў руках чырвона-зялёнае палотнішча, а ў мяне – бел-чырвона-белы сьцяг...
Задумлівы фанат
