Арганізацыя “Край”:
“Джып можа быць закапаны на большай глыбіні”
З карэспандэнтам “НН” зьвязаліся прадстаўнікі Спартова-патрыятычнай арганізацыі “Край”, каб пракамэнтаваць апошнія “касэтныя скандалы” вакол зьніклых людзей. “Краёўцы” бяруць на сябе адказнасьць за выкрыцьці, зробленыя Вугляніцам і Жарнасекам і за праўдзівасьць гэтых людзей. Тым самым, яны рызыкуюць аўтарытэтам сваёй арганізацыі.
“НН”: Вы неаднойчы згадвалі пра наяўнасьць у шэрагах “Краю” супрацоўнікаў сілавых структураў, што спачуваюць апазыцыі. А ці ня мог актывіст “Краю” Андрэй Жарнасек, які разам са сьледчым КДБ Вугляніцам сьведчыў пра лёс зьніклых палітыкаў, выявіцца адным з такіх людзей?
“Край”: Калі ўважліва глядзець тую відэакасэту, відаць: Жарнасек не называўся супрацоўнікам КДБ. Сваю пасаду назваў Генадзь Вугляніца, Андрэй — толькі сваё імя. Хадзілі чуткі, што ён раней служыў у спэцпадразьдзяленьні “Альфа”, але гэта няпраўда. Папросту нашая арганізацыя — зачыненага кшталту, таму людзі з багатай фантазіяй часам дадумваюць дэталі.
“НН”: Ці можна верыць Вугляніцу?
“Край”: Ён працаваў і з нашай арганізацыяй. Таксама даходзіла да запалохваньня, да пагрозаў падкінуць нам наркотыкі... Ніхто з “краёўцаў” тады не зламаўся. На самым нізавым узроўні арганізацыі КДБ меў пару інфарматараў. Але й тых мы неўзабаве выкрылі.
“НН”: З Вашых тлумачэньняў вынікае, што Жарнасек “перавэрбаваў” Вугляніцу на Ваш бок?
“Край”: Мы ўвесь час спрабавалі размаўляць з тымі, хто выклікаў нас для “прафіляктычных гутарак”, з Генадзем Вугляніцам таксама. Спачатку не было бачна вынікаў тых размоваў. Але ў 2000-м ужо былі справы па зьнікненьнях людзей, якія мелі вельмі вялікі рэзананс. Афіцэры КДБ выдатна ўсё разумеюць. Ім ня трэба тлумачыць, што адбываецца ў Беларусі. Мы знайшлі паразуменьне з Вугляніцам, а шэраг нашых канкрэтных справаў канчаткова пераканаў яго, што з намі можна супрацоўнічаць.
“НН”: Дзе зараз знаходзяцца аўтары відэакасэты?
“Край”: За межамі Беларусі. І зь імі ўсё добра. А то КДБ распаўсюджваў інфармацыю, быццам Жарнасек Вугляніцу выкраў. Гэта лухта. Мяркую, ужо ў хуткім часе яны пацьвердзяць праўдзівасьць сваіх словаў, сказаных перад відэакамэрай.
“НН”: Жарнасек і Вугляніца кажуць, што міліцыянты з Партызанскага РУУС сталіцы сканфіскавалі нейкае абсталяваньне, неабходнае Вам для працы.
“Край”: Так, мы мелі вельмі добры мэталадэтэктар, які “адчувае” мэталёвыя прадметы на глыбіні да 6 мэтраў, а таксама прыборы начнога бачаньня, радыёстанцыі, камуфляжы. Усё гэта было патрэбна для працы на паласе перашкодаў, дзе закапаная тая машына. Паласа перашкодаў месьціцца амаль ля самай вайсковай часткі, і мы выдатна разумелі, як рызыкуем, працуючы там. У яме мы, з дапамогай прыбору, выразна разгледзелі контур аўтамабіля. А таксама — абрыў, які сьведчыў, што ў яму заяжджаў БТР, якім зьверху плюшчылі джып. Потым мы у двух розных месцах ямы пракапалі шурфы, і прыблізна на аднолькавай глыбіні сапёрная рыдлёўка грукала па мэтале.
“НН”: Чаму тады журналісты, што езьдзілі туды з выязной групай сьледзтва, нічога не пабачылі? БТ вельмі апэратыўна паказала гэтае “расчараваньне прэсы”.
“Край”: Па-першае, на тое яно і БТ — што яшчэ можа паказаць тэлебачаньне рэжыму? Па-другое, гэтая банда ўжо замяла сьляды. Яны выкапалі зь ямы аўтамабіль і перахавалі. А мо джып і дагэтуль знаходзіцца ў яме, але ляжыць на большай глыбіні, чым тая, на якую пракапалі й паказалі журналістам. Улічым таксама, што прыбор, якім карысталіся сапёры й сьледчая брыгада, што выяжджалі пад Бягомль, “б’е” толькі на глыбіню да 1,5 мэтраў. Дзяржава мае й лепшае абсталяваньне, але ўлада сёньня не зацікаўленая ў ягоным прымяненьні: ідзецца пра простыя доказы злачыннай дзейнасьці гэтай улады.
Гутарыла Тацяна Сьнітко
Ня веру!
Павал Карназыцкі — былы лідэр Маладой Грамады, палітычны ўцякач. Жыве ў Кіеве. У 1997 г. кадэбісты Чыж і Вугляніца шантажавалі яго, дабіваючыся згоды на супрацоўніцтва са спэцслужбамі. Чыж неўзабаве скончыў жыцьцё самагубствам. Вугляніца ўсплыў у “касэтным скандале”.
Павал Карназыцкі: Мяне па-сапраўднаму ўразіла толькі тое, што цесьць гэтага чалавека — Радзім Гарэцкі... Калі мяне выклікалі ў КДБ, Вугляніца казаў: ты нават не здагадваешся, хто ў мяне цесьць. Увогуле, складалася ўражаньне, што гэты чалавек толькі хоча падацца добранькім, але варта было яго трохі раззлаваць — і ён адкрываў сапраўдны твар. Вугляніца — не беларускага паходжаньня, ён аднекуль з Расеі быў камандзіраваны. Я ня веру, што ў Вугляніцу раптам прачнулася сумленьне. Дзе ён быў тады, калі скончыў жыцьцё самагубствам Чыж? (Малады гэбіст зваліўся з даху пры нявысьветленых абставінах. Акрамя афіцыйнай вэрсіі самагубства, па Менску хадзілі чуткі, нібы яму “дапамаглі” — “НН”.) Чаму маўчаў тры гады? Яшчэ тады Вугляніца папярэджваў мяне, што будзе фізычна вынішчацца апазыцыя, казаў пра “чорныя сьпісы” і “эскадроны сьмерці”. Казаў, што я таксама патрапіў у сьпіс на зьнішчэньне, і толькі дзякуючы яму ня буду зьнішчаны. У шчырае яго прызнаньне па поклічы душы — ня веру!
