Паштовая скрынка
Сьвятлане Р. зь Берасьця. У Вашым допісе багата агульнае інфармацыі, якую можна знайсьці ў энцыкляпэдыях ды гістарычных даведніках. За сухімі біяграфічнымі фактамі ня бачна Езавітава-чалавека: былі ж у яго па-за грамадзка-палітычнай дзейнасьцю сям’я, сябры, любімыя кнігі. Жывыя шчэ людзі, якія яго ведалі, — во каб у іх папытацца, што памятаюць!
Паўлу С. зь Менску. Як для газэты, апавяданьне Вашае крыху завялікае і праз гэта недастаткова дынамічнае. Гумар распыляецца на 15-ці старонках. Паспрабуйце дапрацаваць.
Зьмітру П. зь Менску. Зьвярніцеся ў рэдакцыю, каб вычытаць Вашу навэлю пасьля рэдагаваньня.
Максіму Ш. з Прагі. Калі падсумаваць, Ваша думка такая: беларускі нацыянальны праект дэградуе, нацыянальная энэргія згасае, нацыя стаіць на мяжы фізычнага зьнікненьня. Такая ацэнка мае права на існаваньне, хоць яе не назавеш рацыянальнай ці арыгінальнай. Але каб гэткае было надрукавана, выкладзіце яе належным чынам, у пэўным жанры — артыкулу, эсэ, ліста ў рэдакцыю, паэмы. У форме водгуку на другасныя творы — не прачытваецца. Гэта як сьцьвердзіць неіснаваньне Бога ў форме водгуку.
Паўлу В. зь Берасьця. Выпускаць газэту каляроваю немагчыма з грашовай прычыны. Бо ня толькі друк падаражэе, але й для вёрсткі газэты патрэбныя лепшыя кампутар, прынтэр і сканэр, бязь іх прыгожых колераў не дасягнуць. Няма й дастатковага архіву каляровых фатаздымкаў. Суцешцеся іншым: з Новага году газэта будзе выходзіць не на 12, а на 16 старонках штотыднёва. Падпісвайцеся на газэту, а таксама падпісвайце суседнія бібліятэкі, школы, заводы, больніцы, і ў газэты хутчэй стане грошай на каляровы друк.
Арцёму В. зь Менску. Малюнак Ваш гэткі самы злосны, як і папярэдні. Апроч таго, ён даволі павярхоўны — як па задуме, так і па тэхніцы выкананьня.
Уладзіславу Ж. зь Менску. Дзякуй за ліст. Пастараемся даваць у газэце яшчэ больш пазытываў.
