20 лістапада а 19-й у менскім Доме вэтэранаў адбыўся канцэрт Віктара
Шалкевіча.
Сышлося блізу чатырох сотняў гледачоў і слухачоў. Багата было
моладзі. Пунктуальны Шалкевіч пачаў вечар, не чакаючы, пакуль публіка
зойме месцы адпаведна набытым (досыць танна) квіткам.
Хутка пачаліся і сьпевы. Напачатку новыя. "Раманс" з матывамі "Ганкі",
прыгожае "Маё каханьне", лірычна-патрыятычная "Песьня пра жаўрука",
сьцёбная "Баляда пра бамжа". Маэстра не перадаў лішняга і пачаў сьпяваць
вядомы рэпэртуар. "Гарадоцкі раманс" і ён жа на чэскай мове, "Шалёная",
"Ганка", "Песьня пра саксафаніста Сярожу".
Пасьля кожных дзьвюх-трох песень ішла прамова з байкамі, анэкдотамі і
камплімэнтамі на адрас гледачоў і свой таксама. Сёе-тое Шалкевіч ужо
распавядаў, напрыклад як езьдзіў па Беларусі з агітканцэртамі напярэдадні
выбараў.
Пры канцы гарадзенскі пан меў кветкі і пацалункі ад жанчынаў, якія
вачэй не адводзілі ад імпазантнай голенай галавы з барадой і жывымі вачыма.
Ад астатніх - воплескі "брава!" і ўспышкі фатакамэраў. Мо хіба на
сканчэньне лепш трохі болей лірыкі трэба было. А то песенькі пра горкае
сьвінячае жыцьцё і жлобскую нацыю абрыдлі сваёй рэалістычнасьцю.
Маэстра паабяцаў, што хутка можна будзе пабачыць ягоны новы альбом. А
пад канец наступнага году мусіць зьявіцца сапраўдная опэра з інтрыгоўным
зьместам.
Усевалад Сьцебурака, Менск
