Вершы
* * *
Н.
Ты — дзень веснавы:
Над голай зямлёю
Цёплае сонца.
I хто яго ведае,
Чаго у iм болей:
Абяцаньня?
Трывогi?
Вядома адно:
Ён — проста так,
Ненавошта.
А жыцьцё чалавечае
Адбываецца побач:
Збываецца ўсё,
Чаму належыць збывацца.
Але гэта збоку,
А тут — дзень веснавы.
Маналёг старога паэта
С.Грахоўскаму
Чорным зрабiлася неба.
I толькi зьнекуль адтуль,
З маладосьцi
Лiецца сьвятло.
I кожны пражыты дзень
Зьлятае да ног
Каляровым лiстком —
Радуе вока.
Восень 2002
0
0
0
0
0
0
