Пяцьсот вайскоўцаў і пятнаццаць самалётаў, дысьлякаваныя на расейскай базе ў Кыргызстане, — нішто ў параўнаньні з магутным кантынгентам NATO ў Цэнтральнай Азіі.
Расея будзе граць у рэгіёне тую ролю, якую ёй даручыць Захад.
23 кастрычніка ў Канце, недалёка ад Бішкеку, пачала функцыянаваць першая на постсавецкай прасторы база расейскіх ВПС. За 30 км ад Канту, у Манасе, знаходзіцца буйная база NATO. Расейскія мэдыі падкрэсьліваюць, што такое суседзтва абумоўленае «поўнай гармоніяй інтарэсаў». Маўляў, мэта знаходжаньня войскаў у Цэнтральнай Азіі — сумесная барацьба зь міжнародным тэрарызмам. Але чаму пры такім «супадзеньні інтарэсаў» Расея дагэтуль не ўвайшла ў NATO?
У пачатку лістапада 2001 г., праз два месяцы пасьля руйнаваньня Сусьветнага гандлёвага цэнтру, Тоні Блэр прапанаваў прыняць Расею ў альянс. Насамрэч гэтую прынаду рукамі Блэра Пуціну закідала Амэрыка. Вашынгтон шукаў магчымасьці разьмясьціць кантынгенты NATO ў Кыргызстане, на кірунку, важным для кантролю над Цэнтральнай Азіяй. Амэрыка клапацілася пра свае буйныя эканамічныя праекты, зьвязаныя з выхадам вялікай казахстанскай і азэрбайджанскай нафты на заходні рынак. Маючы моцныя пазыцыі ў Кыргызстане, Вашынгтон атрымліваў магчымасьць уплываць і на разьмеркаваньне вады ў рэгіёне.
Поўны варыянт артыкулу глядзіце ў газэце "Нашa Ніва".
