Пачатак новага году заўсёды хочацца адзначыць нечым новым і аўтабіяграфічна важным.
Пабрацца шлюбам ці зьмяніць месца працы або хаця б адкрыць для сябе новую дарогу да яе.
«Хопіць карыстацца падземнымі хадамі — чорнымі тунэлямі мэтро! Штучнае асьвятленьне станцыяў не ратуе ад адчуваньня сацыяльнай крыўды: багатыя ж езьдзяць па зямлі, над намі, у сваіх партманэ-аўтамабілях, — падумалася неяк на пачатку студзеня. — А што? Пашукаю на зямлі шчасьця і я!»
Наступнай раніцай я выправілася на працу пешшу. Выявілася, што наверсе нашмат менш народу. Рэдка хто зь мінакоў мімаходзь закранае прыватную прастору — мой нябачны «крыналін» на паўмэтра вакол.
Поўны варыянт артыкулу глядзіце ў газэце "Нашa Ніва".
Людка Сільнова
0
0
0
0
0
0
