Навошта езьдзім мы ў каробках мэталічных?
«Навошта езьдзім мы ў каробках мэталічных
Штораніцы, штовечар і штоноч?
Апроч аўтобусаў, тралейбусаў прывычных
Ёсьць пара верных служкаў — хуткіх ног...»
Я зноў іду скрозь горад, як лячу скрозь гора.
Так на зьмярканьні, перагнаўшы гром,
Ляціць маланка — зьнітаваць сабой прастору
Скрозь хмару, набрынялую дажджом.
0
0
0
0
0
0
