які стаў працаваць на амэрыканцаў
Амэрыканцы назвалі яго ўвасабленьнем д’ябла і загадалі шукаць па ўсім сьвеце. Але апошнім часам іх злосьць прайшла, і, відаць, на іх просьбу яго прозьвішча зьнікла з чорнага сьпісу міжнародных злачынцаў. Яны самі пачалі карыстацца яго паслугамі ў Іраку, піша «Gazeta Wyborcza». Падаём партрэт Віктара Бута, аднаго з самых першых гандляроў зброяй, чый жыцьцёвы шлях цесна зьвязаны зь Беларусяй.
14 гадзін 6 хвілін 28 лютага 2002 г. Расейскае агенцтва «Інтэрфакс» паведамляе, што згодна з разасланым міжнародным сьпісам падазраваных расейскія ўлады распачалі вышук гандляра зброяй Віктара Бута. Праз паўгадзіны дзяржаўнае агенцтва ІТАР-ТАСС рассылае паведамленьне: «Расейскае бюро Інтэрполу разам з МУС, Фэдэральнай службай бясьпекі і генэральнай пракуратурай актыўна шукаюць 35-гадовага Віктара Бута. (…) У цяперашні час яго месцазнаходжаньне невядомае, але, паводле зьвестак праваахоўных органаў, Бут знаходзіцца за межамі Расеі».
У той самы дзень, а менавіта а 15-й гадзіне, Бут прыяжджае на радыё «Рэха Масквы», што на Новым Арбаце, 19 — у самым сэрцы сталіцы Расеі, за некалькі соцень мэтраў ад Міністэрства абароны. Сьпярша выходзіць у жывы эфір, потым на працягу паўгадзіны перад уваходам у радыёстанцыю дае інтэрвію журналістам з усяго сьвету.
У 15.32 «Інтэрфакс» публікуе чарговае паведамленьне — што расейскае бюро Інтэрполу ня ведае, дзе знаходзіцца Бут. Ігар Цырульнікаў, прадстаўнік Інтэрполу пры расейскім МУС, падрабязна тлумачыць у гэтым паведамленьні, як з 1999 г. вяліся пошукі Бута. «На сёньня можна з поўнай упэўненасьцю сказаць, што Бута няма ў Расеі», — гаворыць ён. Слухачы звоняць на радыё і да колікаў рагочуць у эфір. А Бут неўзабаве зьнікае.
Пілі аж да ўпаду
На працягу апошніх пятнаццаці год Віктар Бут здабыў сабе заслужаную, хоць і змрочную, славу найбуйнейшага ў сьвеце гандляра зброяй і кантрабандыста. Ён аказваў паслугі ўсім, хто плаціў, у тым ліку аўганскім талібам і іхнім гасьцям з «Аль-Каіды».
Поўны варыянт артыкулу чытайце ў папяровай і pdf-вэрсіі "Нашай Нівы"
Вайцех Ягельскі,
Марцін Вайцяхоўскі
