Усе прызы «Бардаўскай восені» дасталіся дзяўчатам
11-ы бардаўскі фэстываль у Бельску-Падляскім 22—24 кастрычніка стаў дэманстрацыяй эмансыпацыі беларускай тусоўкі. Мала таго, што тры першыя месцы занялі прадстаўніцы прыгажэйшай паловы чалавецтва, дык яшчэ і агульны іх век складае ўсяго толькі 61 год. Гэта пры тым, што, скажам, 51-гадовы бард з Залесься Сяргей Верамейчык і песень напісаў больш за ўсю дзявочую тройцу, узятую разам, і гітарай выкшталцона-гішпанскай валодае так, што дзяўчатам яшчэ расьці і расьці… Мо журы вырашыла перапрафіляваць традыцыйны фэст бардаў у конкурс прыгажосьці? Так бы думаў і я, калі б ня бачыў таго, што адбылося насамрэч.
Гран-пры-2004 студэнтка БДПУ Тацяна Беланогая «ўзяла» энэргетыкай. На сцэне Бельску Тацяна паказала рэдкую для беларусаў здольнасьць выкладвацца да канца. Гэткая канцэнтрацыя пачуцьцяў пры небанальных тэкстах заканамерна ўвасобілася ў перамогу.
Другое месца і магчымасьць запісаць аўдыёальбом на радыё «Беласток» дасталіся таксама студэнтцы БДПУ Жэні Собаль. Гэтая рэкордна высокая (182 см) дзяўчына зь дзяцінства сьпявала чужыя песьні, атрымлівала нейкія прызы ды прызнаньне ў тусоўках, а тут напісала разам з братам блюз, прасьпявала і… што называецца, «у яблык» — самая прыгожая песьня фэстывалю.
Трэцяя прызёрка — Вольга Казанцава зь Віцебску — добра ведае эксклюзіўнасьць і моц свайго вакалу. Якая спакуса для маладой дзяўчыны замест кантакту з заляй залюбавацца сваім тэмбрам! Вось і трэцяе месца пры ўсіх дадзеных для першага.
Мужчыны аказаліся ніжэй пераважна за кошт сьціпласьці сцэнічнай падачы — і Сяргей Верамейчык, і Алесь Наркевіч, і Яўген Валошын. І калі першага лепш слухаць камэрна, а другому крыху замінае тэмбр ды задоўгая дарога сьпяваных у Бельску песень да слухача (вось калі б гадоў на 6—7 раней!), то апошні зь нейкіх прычын як бы выбудаваў вакол сябе абарончую абалонку, сьпяваў, як з рэзыстарам на выхадзе.
Поўнасьцю гэты артыкул можна прачытаць у папяровай і pdf-вэрсіі "Нашай Нівы"
Андрэй Мельнікаў,
Бельск—Гомель
