з пачутага ад настаўнікаў
У вячэрняй школе праверка ўсеагульнага навучаньня. Правяраючая цікавіцца лёсам непаўналетняга вучня, адлічанага са школы. У адказ завуч працягвае даведку з папраўчай калёніі. Правяраючая ўсьцешана:
— Ну хоць недзе прыстроіўся!
* * *
Дырэктар вячэрняй школы расказвае настаўнікам пра подзьвігі двух вучняў, якія ня так даўно вярнуліся з зоны:
— Яны ж за адну ноч пятнаццаць кіёскаў паднялі.
Пажылая настаўніца фізікі:
— От шустрыя хлопцы!
* * *
Настаўніца пра занадта праблемнага вучня:
— Божухна! Ён жа нідзе не падзенецца. Ён застанецца тут і ажэніцца, і ягоныя дзеці таксама будуць хадзіць у нашу школу!
Прагноз цалкам спраўдзіўся.
* * *
Гены пальцам не размажаш.
* * *
Мэтадыст перадавых поглядаў на сэмінары:
— Ну ня хоча Грыша з Туголіцы вучыцца! Ён любіць іграць на гітары. Дык пасадзіце яго ў школьным двары, і няхай сабе грае, абы ня ўлез нікуды.
* * *
Жыцьцё сучаснай школы: вучыцца, вучыцца і яшчэ раз вучыцца…
* * *
Радкі з сачыненьняў (стыль аўтараў захаваны):
«Калі я вырасту, ня буду піць гарэлку і курыць, буду старацца працаваць і зарабляць грошы. А калі грошай ня хопіць, дык вазьму іх у бацькі».
«Праваслаўная рэлігія вельмі дапамагае жыхарам Беларусі і іншым праваслаўным краінам. Людзі, якія вераць у бога, жывуць спакайней і думаюць, што бог адгародзіць іх ад злых духаў. Яны робяць добрыя справы і памагаюць бедным зь лішоным шчасьцем. За свае грошы ставяць цэрквы і храмы, каб змацаваць на якім-небудзь месцы праваслаўную веру».
Поўны варыянт артыкулу глядзіце ў газэце "Нашa Ніва".
Тацяна Барысік, Магілёў
