Швайцарац Поль Зутэр дасьледаваў тэфсыр — сярэднявечны пераклад Кур’ану на беларускую мову.
Швайцарскі дасьледнік Паўль Зутэр на прэзэнтацыю сваёй кнігі «Alfurkan tatarski» ў гатэль «Кастрычніцкі» спазьніўся. У фае перад канфэрэнц-заляй нэрвова перашэптваліся прадстаўнікі творчага бамонду — выдавец Зьміцер Санько, лацініст Алесь Жлутка, мовазнаўца Генадзь Цыхун. Усе салідныя, у пінжаках, пры гальштуках. А Зутэр прыйшоў зусім адрозны: шумны, у кашулі, з заплечнікам і з пакетам у руках.
Ён лінгвіст з адукацыі, але зусім ня «кніжны чарвяк» — цяпер працуе ў банку. Пачынаў з арабістыкі. Вывучаў арабскую мову, іслам у акадэмічных аўдыторыях Эўропы і беспасярэдне на Ўсходзе. На пачатку 80-х зацікавіўся славянскімі тэкстамі, запісанымі арабскімі літарамі: гэткім спосабам запісу карысталіся на Балканах. Тое, што гэтак пісалі й беларускія татары, сталася для Зутэра адкрыцьцём. Праз Моніку Банькоўскую й Арнольда Макміліна ён здабыў копію рукапісу тэфсыру (пераклад Кур’ану з камэнтарамі), якая захоўваецца ў Скарынаўскай бібліятэцы ў Лёндане.
Поўны варыянт артыкулу глядзіце ў газэце "Нашa Ніва".
Адам Воршыч