Можна парадавацца за хлопцаў з «J_Mors», што іхная кампазыцыя заняла першае месца па выніках тыдня ў нацыянальным гіт-парадзе «На скрыжаваньнях Эўропы» (23.01), але сумна ад таго, што гэта адзіная беларускамоўная кампазыцыя з 22-х.
На пэрыфэрыі тыя ж праблемы. У Слуцку прайшоў канцэрт Палацу культуры «Навагодні сэрпанцін». Ніводнай беларускай песьні. Раней хоць уключалі адну беларускамоўную кампазыцыю. Няўжо цяпер нічога няма?
Наадварот, дастаткова паслухаць радыё ці проста прайсьці па мясцовых музычных крамках, каб знайсьці больш за сто адзінак такой прадукцыі ад клясыкі да рэпу.
Слуцак — горад зь вялікай гістарычнай спадчынай, і хацелася б, каб гэтая беларускасьць ня зьнікла, каб яна ўсё ж такі знаходзіла месца на слуцкай сцэне. У Беларусі ж жывём, панове, навошта ж народ пакідаць без уласных песень? Дый Палац культуры — установа, якая павінна зьяўляцца сьветачам культуры. І калі ўжо знайшлося месца для блатных песень, можа, знойдзецца месца і для беларускіх?
Размаўляючы зь людзьмі, якія маюць невялікую дасьведчанасьць у беларускай музыцы, часта даводзілася чуць думку, што патрэбна пачынаць менавіта з народнага, з каранёў. Магчыма, у гэтым сакрэт вялікага посьпеху «Песьняроў»? Шмат хто набыў бы запісы народных полек, народных песень з прыпеўкамі ў сучаснай апрацоўцы. Можа, ужо і ёсьць такі прадукт, але ён невядомы шырокаму колу слухачоў. Падкажыце, хто ведае. А пакуль што народ набывае Верку Сярдзючку. Хоць яшчэ не сваё, але затое ўжо і не расейскае.
Сяржук Кут, Слуцак
