«Хай паспрабуе не зрабіць прапанову, калі выйдзе з СІЗА». Экс-работніца пракуратуры расказала аб адносінах з палітвязнем Юшкевічам
Валерыя Эйсмант — дзяўчына палітзняволенага Яўгена Юшкевіча, былога следчага, які ўжо другі раз аказаўся ў СІЗА, гэтым разам — па падазрэнні ў «тэрарызме».
Сама Валерыя — былы старэйшы інспектар пракуратуры Мінска, сышла з працы пасля жнівеньскіх падзей.
Яна не каментуе новую крымінальную справу супраць Юшкевіча, але расказала «Нашай Ніве» пра іх сумесны побыт і жыццё.
— Як вы пазнаёміліся?
— Яўген знайшоў мяне ў сацсетках. Падпісаўся, сачыў, перакідваліся парай словаў — маўляў, ён мяне бачыў у пракуратуры, калі яшчэ служыў. А потым неяк з адпачынку ў Сербіі даслаў на работу паштоўку з кампліментам і не падпісаўся, але я зразумела, што гэта ён. Ну і мы неяк шчыльней пачалі сябраваць, сталі бачыцца кожны дзень.
— Чым скарыў?
— Цікавы чалавек, моцны, адважны. Ён умее ўразіць, да яго цягне. Ён заўсёды на баку праўды… Ды немагчыма сказаць, за што ты чалавека кахаеш, кахаеш — ды ўсё тут.
Жылі самым звычайным жыццём. Працавалі, любілі, планавалі будучыню. Мы і два нашыя сабакі.
— Прапанову шлюбу не рабіў?
— Не. Але хай паспрабуе не зрабіць прапанову, калі другі раз выйдзе з СІЗА!
— Былі размовы наконт яго ў пракуратуры?
— Мне намякалі, што я не з тым чалавекам сябрую. Але, канечне, адчуванне было, што нешта тут не так. Я ж бачу яго кожны дзень. Я ж яго ведаю. А тое, аб чым «папярэджваюць» — гэта запаленыя фантазіі. Я расказала пра гэта Жэню, на што ён мне адказаў: «Пра тваю працу чуць нічога не хачу, спытаю — ударыш».
— Чаму сышлі з пракуратуры?
— Гэтым летам я атрымала дыплом, планавала атэстоўвацца, але летам «нешта пайшло не так». Я працавала з дакументамі — рэгістравала скаргі на дзеянні міліцыі, сказаць, што іх было шмат — дык не скажаш нічога. Я чытала гэтыя дэталі, у мяне не ішлі на работу ногі. І таксама, навошта такая работа, дзе трэба выбіраць, з кім мець зносіны, а з кім не? Жэня мяне натхніў сваім прыкладам, і я запісалася на курсы ІТ. З пракуратуры звольнілася, адпусцілі без праблем.
— Цяпер у ІТ працуеце?
— Я цяпер перавучылася на бізнэс-аналіз і стажыруюся.
— А вы, дарэчы, не сваячка тых самых Эйсмантаў?
— Не, проста прозвішчы супадаюць.
— У вашым інстаграме шмат сабак — гэта супольнае хобі?
— Сабакі ягоныя, гэта хаскі Якут і дратхаар Хант. Але я прыкіпела і стаўлюся да іх як да дзяцей. Мы жывем з Якутам у доме ў Мінску. Іншы сабака у дрэсіроўшчыка. Тут жа нейкія вечна праблемы, беганіна, а ў сабакі знікаюць паляўнічыя якасці. Трэба ўсё адно займацца сабакам нягледзячы на ўсё, таму аддалі на дрэсіроўку.
Я таксама днямі атрымала паляўнічае пасведчанне. Так што захапленні Жэні я падзяліла.
— Вас таксама затрымлівалі, калі развівалася гісторыя з першай крымінальнай справай. Яго выпусцілі, вас — затрымалі. Што гэта было?
— Мяне не затрымлівалі, а дапыталі. Прыехалі з вобшукам, потым «праедземце з намі». Потым я ў КДБ, а потым у следстве.
— Паспелі пашкадаваць, з кім звязаліся?
— Ды не. Яўген заўсёды казаў, што ў нашай краіне каго заўгодна могуць затрымаць на трое сутак. Я смяялася, бо ну нельга ж проста так затрымаць чалавека, завесці справу проста так. Але калі гэтыя працэсы ў краіне абвастрыліся, то ружовыя акуляры, канечне, зваліліся. А адносна затрыманняў я разумела, што ні мне, ні Жэню хаваць няма чаго. Хаця эмацыйны шок, канечне, быў, я не ведала, як сябе паводзіць у такой сітуацыі.
— Дык, можа, ужо рэкамендацыі складзяце для тых жанчын, чыіх хлопцаў і мужоў забіраюць.
— Трэба нечым займацца, пагружацца ў работу, не сядзець без справы. Рабіць і рабіць. Я калі сяду адпачыць, вазьму ў рукі тэлефон, то пачынае накрываць. Таму стараюся быць у руху, тады і дзень хутчэй праходзіць.
— Хто цяпер вас падтрымлівае?
— З усіх магчымых бакоў падтрымка, суперажыванне. І мне, і яго сям'і. Кажуць, што чалавек гонару, пра яго ніхто не кажа кепска, з яго ніколі не зробяць у вачах грамадства таго, кім яго хочуць намаляваць. Гэта чалавек праўды, а такіх людзей заўсёды паважаюць.
— Ягоныя былыя саслужыўцы падтрымліваюць?
— Не. Напэўна, унутры яны салідарныя, але не праяўляюць, бо баяцца.
— А вашы былыя калегі?
— Не.
— Чаму? Вы ж працавалі разам.
— Насамрэч мае калегі вельмі добра да мяне ставіліся, я іх любіла, усіх абсалютна, мяне вечна ўзнагароджвалі, павышалі. Ну а цяпер такая сітуацыя — нават радочак баяцца напісаць.
— Калі гэта ўсё скончыцца?
— Ды хочацца, каб пахутчэй скончылася, вельмі няпроста жыць, калі ты не плануеш далей, чым на дзень. Гэта мае спадзяванні як чалавека. Пазаўчора я яшчэ думала, што справу закрыюць, а яны новую заводзяць.
— Калі Яўген першы раз выйшаў з СІЗА, ад сэрца адлягло?
— Былі такія думкі, але Жэня казаў, што гэта не ўсё і што расслабляцца не варта.
— Колькі маральна гатовыя яго чакаць?
— Я яго не кіну.
— А як падтрымліваць цяпер палітвязняў?
— Калі Жэня першы раз выйшаў з СІЗА, расказваў, як прыемна атрымліваць стосы лістоў. Тых, хто за кратамі і пазбаўлены сацыяльнага кантакту, думаю, накрываюць такія хвіліны, калі здаецца, што ты адзін. А падтрымка звонку, ад знаёмых і незнаёмых, вельмі матывуе і дае сілаў. Так што галоўная рэч, якая падтрымае і яго, і астатніх — гэта лісты. Ім важна разумець, што пра іх памятаюць.
Былы топ-следчы пра рэаліі работы СК: як працуе, што баліць і як змяніць да лепшага
Былы следчы пра затрыманне Ціханоўскага: Калегі абураныя тым, як гэта рабілася і хто быў задзейнічаны
Стала вядома, у чым абвінавачваюць былога следчага Юшкевіча
Былы следчы Яўген Юшкевіч: Пакуль я быў на допыце, у машыне корпаліся невядомыя — спрацаваў відэарэгістратар
Па артыкуле «акт тэрарызму» затрыманы былы следчы Яўген Юшкевіч
Цяпер чытаюць
Лукашэнка кажа, што прапаноўваў Захаду «перадаць некалькі тысяч» палітвязняў32
Лукашэнка кажа, што прапаноўваў Захаду «перадаць некалькі тысяч» палітвязняў
«Людзі, будзьце пільныя! У такой сітуацыі можа апынуцца кожны жыхар ЕС!» Грамадзянін Літвы, асуджаны ў Беларусі да 13 гадоў за «шпіянаж», перадаў ліст з калоніі3939
Каментары