Пра нямецкую «Параною» Віктара Марціновіча сёння напісала Frankfurter Allgemeine Zeitung, якая вылучыла для артыкула фактычна цэлую паласу. Каб адчуць памер поспеху, скажам адно: ФАЦ — гэта «New York Times» Нямеччыны.
Як адзначае сам Віктар, «мой перакладчык і выдаўцы кажуць, што гэта — на топе таго, што ў прынцыпе магчыма ў Нямеччыне — можна ўсё жыццё займацца літаратурай і не патрапіць на старонкі ФАЦ».
Нагадаем, што правы на гэтую кнігу ў 2013 годзе набыла выдавецтва Voland und Quist. Гэтае ж выдавецтва набыла правы на «Сфагнум», які пабачыць свет у 2016 годзе і знаходзіцца ў працэсе падпісання дакументаў на «Мову». «Мова» пачне ўпрыгожваць паліцы нямецкіх кнігарняў ужо ў 2017 годзе.
«Выхад у Voland und Quist гарантуе, што будзе вельмі прыстойная вокладка і вельмі моцная прамоцыя, бо я палову кастрычніка 2014 быў у літаратурным турнэ па Нямеччыне, а працяг яго запланаваны на сакавік-красавік».
Гэта пры тым, што раней з тэкстам рамана «Мова» адмовілася працаваць расейскае агенцтва, якое вяло іншыя тэксты пісьменніка. Яны палічылі «Мову» неперакладальнай.
Сам жа Віктар сітуацыю апісвае наступным чынам:
«Мне падаецца, гэтая рэцэнзія разам з нядаўнім вельмі добрым водгукам на буйным нямецкім радыё «Культура» паказвае, што ў новай беларускай прозы ёсць неблагія шанцы на гучанне ў Еўропе. Болей за тое, набыццё раману, настолькі сканцэнтраванага на нашым унутраным свеце (Цётка; мова, Дубоўка, кітайскі Мінск, пошукі трэцяга сіноніма «кахання») — яскравае сведчанне таго, што наша культура можа быць пры пэўным яе прачытанні цікавая не толькі нашай гарэзнай «палітыкай». І тыя праблемы, якія мы прызвычаіліся лічыць праклятымі пытаннямі нашай ідэнтычнасці, могуць быць зразумелымі і сугучнымі еўрапейскаму чытачу».
Цяпер чытаюць
«Каб купіць дом, працавала на нарказаводзе». Пасля 2020-га беларуска з пяццю дзецьмі пераехала ў Канаду9
Каментары